παράλληλα υπολόγιζε και την ώρα. Ήταν σημαντικό για τους εμπόρους να γνωρίζουν την ώρα και τους ανέμους για να μπορούν να υπολογίσουν πότε περίπου θα έφθαναν τα προϊόντα τους στον προορισμό τους. Οι 8 άνεμοι Το Ωρολόγιο του Κυρρήστου ή Πύργος των Ανέμων ή Αέρηδες, όπως είναι σήμερα γνωστό, είναι ένας οκταγωνικός πύργος 13.5 μέτρων, κατασκευασμένος από πεντελικό μάρμαρο. Πάνω στη στέγη υπήρχε ένας ανεμοδείκτης σε μορφή Τρίτωνα, ο οποίος σήμερα δεν σώζεται.

Κάτω από το γείσο της στέγης, απεικονίζονται οκτώ φτερωτοί ανάγλυφοι άνεμοι με τα σύμβολά τους: Βορρέας για τον βορρά, Καικίας για τον βορειοανατολικό, Απηλιώτης για τον ανατολικό, Εύρος για τον νοτιοανατολικό, Νότος για τον νότιο, Λιψ (Λίβας) για τον νοτιοδυτικό, Ζέφυρος για τον δυτικό και Σκίρων για τον βορειοδυτικό. Κάτω από τους ανέμους, ήταν μάλλον τοποθετημένα τα ηλιακά ρολόγια του μνημείου. Στο εσωτερικό υπήρχε υδραυλικό ρολόι για να υπολογίζουν την ώρα τις ανήλιες μέρες, αλλά και τις νύχτες.

Ο πύργος των ανέμων όπως σώζεται σήμερα


Το υδραυλικό ρολόι ...

Πως ακριβώς υπολόγιζαν την ώρα αλλά και “διάβαζαν” τον καιρό δεν γνωρίζουμε. Διάφοροι επιστήμονες έχουν καταλήξει για το πως λειτουργούσε το υδραυλικό ρολόι. Υπήρχαν δυο δεξαμενές, η μία ψηλότερα από την άλλη. Το νερό από την πηγή της “Κλεψύδρας” στην Ακρόπολη, έφθανε στην επάνω δεξαμενή και από εκεί στην κάτω, όπου υπήρχε πλωτήρας συνδεδεμένος με μία λεπτή μπρούτζινη αλυσίδα. Όταν ανέβαινε με τη στάθμη του νερού, κινούσε την αλυσίδα, η οποία με τη σειρά της περιέστρεφε το μηχανισμό του ρολογιού που βρισκόταν στο κέντρο του πύργου. Κάθε 24 ώρες άδειαζαν τη μικρή δεξαμενή και αυτό ισοδυναμούσε με κούρδισμα του ρολογιού.

Αναπαράσταση του εσωτερικού του κτιρίου


Τα χριστιανικά χρόνια...

Τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους μετατράπηκε σε παλαιοχριστιανική εκκλησία ή σε βαπτιστήριο γειτονικής εκκλησίας, ενώ στο περιβάλλοντα χώρο δημιουργήθηκε νεκροταφείο. Το 18ο αιώνα, μετά την αποχώρηση του Βενετού Μοροζίνη και την ανακατάληψη της πόλης από τους Τούρκους μετετράπη σε τεκέ (τόπο προσευχής) των Δερβίσηδων, του Τάγματος των Μεβλεβήδων και ονομαζόταν τεκές του Μπραΐμη. Τότε ο πύργος απέκτησε παράθυρα.

Αποψη των αέρηδων το 1700


Η προσπάθεια αρπαγής του πύργου από τον Έλγιν...

Μέχρι το 1828, έμεινε στα χέρια των Δερβίσηδων. Θεωρούσαν το τόπο ιερό για αυτό και τον προστάτεψαν από τις αρπακτικές διαθέσεις του Έλγιν. Ο Βρετανός κόμης ήθελε να μεταφέρει ολόκληρο το κτίριο στη Βρετανία και μάλιστα είχε καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, ο πύργος παρέμεινε αχρησιμοποίητος. Ο λαός πίστευε ότι ήταν ναός αφιερωμένος στον Θεό Αίολο, για αυτό ονόμασαν και την κοντινή οδό Αιόλου. Μόλις το 1843 έγινε χώρος φύλαξης αρχαιοτήτων και μερικά χρόνια αργότερα ξεκίνησε η αναστήλωση όλης της περιοχής

Οι αέρηδες το 1880

mixanitouxronou.gr

.

διάταγμα του Ιωάννη Μεταξά καθιστά υποχρεωτική η κατασκευή καταφυγίων σε σπίτια και στο εσωτερικό λόφων στην πόλη της Αθήνας.

Τα πλήρως εξοπλισμένα καταφύγια με τουαλέτες και χώρους αποθήκευσης, φάνηκαν χρήσιμα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Αθήνα βομβαρδίζεται από τους ναζί.

Το 1999 υπολογιζόταν ότι στην Ελλάδα σώζονταν περίπου 200 δημόσια καταφύγια. Τα περισσότερα, όπως προκύπτει από την έρευνα του «Εθνους», βρίσκονταν στο χείλος της κατάρρευσης κι όμως έχουν ακόμη έντονα τα σημάδια του παρελθόντος με χαραγμένα συνθήματα στους τοίχους ή και παλαιά αντικείμενα.

Το Εθνος, σε συνεργασία με την Αστική Σπηλαιολογία, ξεναγεί τους αναγνώστες στα άγνωστα καταφύγια της Αττικής. 

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ ΚΑΙ ΠΙΠΙΝΟΥ, ΚΥΨΕΛΗ
Χτίστηκε το 1938, χωράει έως και 63 άτομα
Ενα από τα 800 πανέμορφα μεσοπολεμικά κτίρια που σώζονται ακόμη στην Αθήνα, η πολυκατοικία των οδών Πιπίνου και Επτανήσων στην Κυψέλη, χτίστηκε το 1938 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Λεωνίδα Μπόνη για την οικογένεια του εφοπλιστή Βούλγαρη.

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
Εκτείνεται 100 μέτρα μέσα στον βράχο
Ενα από τα καλύτερα συντηρημένα δημόσια καταφύγια της Αθήνας κατασκευάστηκε το 1936 κοντά στη σπηλαιοεκκλησία των Αγίων Ισιδώρων. Σήμερα δεν είναι προσβάσιμο στα κοινό και τα κλειδιά του φυλάσσονται στο Αστυνομικό Τμήμα Κολωνακίου όπου και υπάγεται.
 

ΔΙΔΥΜΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΒΟΥΛΑΣ - ΓΛΥΦΑΔΑΣ
Συνθήματα στους τοίχους από στρατιώτες
Στα υπόγεια των εγκαταστάσεων του ΠΙΚΠΑ στη Βούλα βρίσκεται ένα καλοδιατηρημένο καταφύγιο με διπλή είσοδο και «φωλιά» για πολυβόλο, πανομοιότυπο με κάποιο άλλο που ανακαλύφθηκε εγκαταλελειμμένο και αφρόντιστο σε ιδιωτική έκταση στη Γλυφάδα.

.

βασιλιά Όθωνα στην πρωτεύουσα.

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά .

 Το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου 1833, ημέρα άφιξης και διαμονής του βασιλιά στην Αθήνα, οι τοπικές αρχές, θέλοντας να δώσουν εορταστικό τόνο στην πόλη, αποφάσισαν να φωταγωγήσουν το μνημείο της Ακρόπολης ολόκληρη τη νύχτα.
 Mε τέλειο σχεδιασμό, οι Αθηναίοι πολίτες άναψαν, σε επιλεγμένα σημεία, τεράστιες φωτιές γύρω από τον ιστορικό αυτό χώρο, φωτίζοντας τον Παρθενώνα, τις Καρυάτιδες και τα Προπύλαια. Οι φωτιές έκαιγαν ολόκληρη τη νύχτα και το μνημείο ήταν ορατό όχι μόνο από την πόλη, αλλά και από όλα τα γειτονικά χωριά του Λεκανοπεδίου. 

Οι κάτοικοι των Aθηνών, ενθουσιασμένοι από το θέαμα, ενίσχυσαν τη βραδιά, ακολουθώντας όλοι τους την προτροπή της Δημογεροντίας να τοποθετήσουν στις αυλές τους και σε ορατά σημεία καντήλια αναμμένα που έκαιγαν ελαιόλαδο, για να φωτίσουν την πόλη, δηλώνοντας «παρών» πλέον στον επίσημο εορτασμό του ερχομού του βασιλιά Όθωνα στην ελεύθερη Αθήνα, πρωτεύουσα της Ελλάδος.
 Οι εκδηλώσεις το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου έμειναν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη των κατοίκων, ενθουσίασαν τον βασιλιά, τη συνοδεία του και την Kυβέρνηση, οι οποίοι συνεχάρηκαν όλους τους διοργανωτές αλλά και τον αθηναϊκό λαό που πρόθυμα συμμετείχε ενεργά στην εκδήλωση του φωτισμού της πόλης.

mikros-romios.gr

.

υπόθεση της Χρυσής Αυγής, το οποίο περιλαμβάνει πλήθος ποινικών υποθέσεων με εμπλοκή δεκάδων μελών της οργάνωσης, παρατηρεί κανείς ότι λείπει ένα από τα πιο τρομακτικά γεγονότα ρατσιστικού μίσους που εζησε η Αθήνα τον Μάιο του 2011. Είναι το πογκρόμ κατά μεταναστών από χρυσαυγίτες, ακροδεξιούς και λοιπά φασιστοειδή που ακολούθησε τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη. Η δολοφονία έγινε στην οδό Ηπείρου στις 10/05/2011. Το ιστορικό του πογκρόμ έχει ως εξής.

1. Ιστορικό. Η έναρξη των επιθέσεων.

Ήδη από τις 10/05/2011, έχουν ξεκινήσει επιθέσεις σε βάρος μεταναστών, κατά βάση σκουρόχρωμων, πέριξ της πλατείας Βικτωρίας και του τόπου της δολοφονίας του Μανώλη Καντάρη ως “αντίποινα”, από οργανωμένες ομάδες μαυροφορεμένων αντρών με συμμετοχή της Χρυσής Αυγής.

Στα κανάλια και το διαδίκτυο εμφανίζονται άτομα που ισχυρίζονται ότι ήταν μάρτυρες της δολοφονίας, την οποία αποδίδουν σε “ξένους”. Ο πιο προβεβλημένος από αυτούς είναι ο Ελευθέριος Ψυλλός. Ο Ψυλλός (αναφερόμενος ως “Αδελφός Ελευθέριος” στο βίντεο του μπλογκ neataksi.blogspot.com) εμφανίζεται στα κανάλια όλες τις επόμενες μέρες ως “αγανακτισμένος κάτοικος” (βλ.βίντεο εδώ και εδώ από καθημερινές εμφανίσεις του στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη στον ΑΝΤ1, μαζί με γνωστούς της “επιτροπής κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα”, όπως ο χρυσαυγίτης Σπύρος Γιαννάτος, κλπ). Δηλώνει ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας: αρχικά λέει ότι δεν είδε τους δράστες, αλλά στη συνέχεια δηλώνει ότι ξεχώρισε την εθνικότητα των δραστών, οι οποίοι ήταν “ή Αλγερινοί ή Μαροκινοί ή Τυνήσιοι… που έχουν όλοι το ίδιο σουλούπι”. [Θυμίζουμε εδώ ότι εκείνη την περίοδο συζητιέται στα ΜΜΕ με τρομολαγνικό τρόπο η έλευση χιλιάδων μεταναστών από τις χώρες της Β. Αφρικής λόγω της Αραβικής Άνοιξης]. Η ίδια πληροφορία, ότι δηλαδή οι δράστες είναι “βορειο-αφρικανοί” και σε κάθε περίπτωση “σκουρόχρωμοι”, μεταδίδεται σε πολλές ιστοσελίδες και τα ΜΜΕ (για παράδειγμα, τις “ίδιες πληροφορίες” έχει και ο Στέφανος Χίος, όπως λέει στην εκπομπή του “Μακελειό” στις 14/05/2011).

{youtube}dzU2X2qyylA{/youtube}

{youtube}Juwy1Rjecp4{/youtube}

{youtube}3_tBDEXDVKA{/youtube}

{youtube}bXQYjmq2clg{/youtube}

Ο Ψυλλός (ο οποίος ξέρει ομολογουμένως να ξεχωρίζει τις διάφορες εθνικότητες, αφού υπήρξε μάρτυρας και στη δίκη για τη δολοφονία του Σεργιανόπουλου το 2008) διαψεύδεται τελικά από την ΕΛΑΣ, που, εννιά μέρες μετά την δολοφονία, θα συλλάβει ως δράστες δύο Αφγανούς οι οποίοι καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε ισόβια κάθειρξη, ενώ ένας φερόμενος ως δράστης (Πακιστανικής καταγωγής σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛΑΣ) παραμένει φυγόδικος. Ο Ψυλλός πάντως εμφανίζεται και στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας ως “κάτοικος” μαζί με τον χρυσαυγίτη Ι. Βουλδή, ενώ συμμετέχει και στις συγκεντρώσεις υπέρ των συλληφθέντων αρχηγών της Χρυσής Αυγής.

{youtube}C_RkAP6hijE{/youtube}

H φημολογούμενη πληροφορία ότι υπεύθυνοι για τη δολοφονία είναι “σκουρόχρωμοι μετανάστες” γίνεται σημαία ακροδεξιών οργανώσεων, με πρώτη τη Χρυσή Αυγή, που αξιοποιεί την ευκαιρία να εξαπολύσει τάγματα εφόδου τα οποία για τέσσερις μέρες εφορμούν από το σημείο της δολοφονίας, υπό την ιδιότητα των “αγανακτισμένων πολιτών”, ξυλοκοπούν και μαχαιρώνουν αδιακρίτως κάθε σκουρόχρωμο μετανάστη, κάνοντας πράξη τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης.

2. Κλιμάκωση των επιθέσεων το βράδυ της 11/05/2011 προς 12/05/2011. Δολοφονία του Αλίμ Αμπντούλ Μάναν, μετανάστη από το Μπαγκλαντές.

Τα βράδια της 10/05 και 11/05 συνεχίζονται οι επιθέσεις εναντίον μεταναστών από τα τάγματα εφόδου σε διάφορες περιοχές του κέντρου. Αναμφισβήτητα, η σημαντικότερη εξέλιξη είναι η δολοφονία του Αλίμ Αμπντούλ Μάναν, 21 ετών και υπηκόου Μπανγκλαντές.

Ο Αλίμ δολοφονείται το βράδυ της 11/05/2011 προς 12/05/2011 (ώρα 00:30) μετά από επίθεση με μαχαίρι από άγνωστους δράστες στη συμβολή των οδών Στρατηγού Καλάρη και Κωνσταντινίδη στα Κάτω Πατήσια. Ο νεαρός δέχθηκε από τους δράστες τουλάχιστον τέσσερις μαχαιριές. Συγκεκριμένα, τον καταδίωξαν δύο άγνωστοι άνδρες που επέβαιναν σε μηχανή, οι οποίοι, όταν τον πρόφτασαν, έδρασαν ως εξής: ο ένας από τους δύο κατέβηκε από τη μηχανή, τον τραυμάτισε θανάσιμα με μαχαίρι πάνω από πέντε φορές και, στη συνέχεια, ανέβηκε στη μηχανή και, μαζί με τον οδηγό και συνεργό του, εξαφανίστηκαν. Ο 21χρονος διακομίσθηκε σε νοσοκομείο, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Όπως δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας, οι δράστες φώναζαν: “Όσους βρούμε σήμερα, θα σας σφάξουμε”.

Αρχικά, πηγές της ΕΛ.ΑΣ. διέρρεαν ότι ερευνούνταν τα κίνητρα της δολοφονίας χωρίς να αποκλείουν την πιθανότητα να επρόκειτο για ρατσιστική επίθεση, με βάση μαρτυρίες ότι οι δράστες μιλούσαν Ελληνικά. Την εξιχνίαση της δολοφονίας του 21χρονου μετανάστη από το Μπαγκλαντές ζήτησε η μπαγκλαντεσιανή κοινότητα της Αθήνας. «Ο Αλίμ Αμπντούλ Μάναν ήταν μόνο 21 ετών. Ενα πολύ καλό παιδί. Τι έφταιγε; Πήγαινε σπίτι του και τον σκότωσαν», δήλωσε ο γραμματέας της Ενωσης Μπαγκλαντεσιανών Επιχειρηματιών στην Ελλάδα, Τζαχίρ Ντάκουα (τραγική σύμπτωση το γεγονός ότι δύο χρόνια μετά ο Τζαχίρ Ντάκουα έπεσε ο ίδιος θύμα ρατσιστικής δολοφονικής επίθεσης).

{youtube}{/youtube}

{youtube}{/youtube}

Μετά από δύο μέρες, όμως, πάλι “πηγές της ΕΛ.ΑΣ.” διέρρεαν ότι το θύμα ήταν σεσημασμένος κακοποιός, που είχε φάκελλο για υποθέσεις ναρκωτικών. Παράλληλα, από “κάποιες πηγές” τονιζόταν ότι ο τρόπος δράσης των δολοφόνων παρέπεμπε σε μαφιόζικο χτύπημα που σχετιζόταν σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Αυτές οι τελευταίες αναφορές, σημειωτέον, προήλθαν από ιστοσελίδες με συγκεκριμένο ακροδεξιό ιδεολογικοπολιτικό πρόσημο. Η συγκεκριμένη δολοφονία μένει μέχρι σήμερα, από όσο γνωρίζουμε, ανεξιχνίαστη.

3. Το πογκρόμ της 12/05/2011

Οι επιθέσεις όμως θα λάβουν τη μορφή οργανωμένου και ανοιχτού πογκρόμ το μεσημέρι της 12/05/2011.

Την ημέρα εκείνη, πραγματοποιούνται δύο συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Η μία διοργανώνεται από “κατοίκους του κέντρου” στη μνήμη του Μανώλη Καντάρη, με την παρουσία εκατοντάδων μελών ακροδεξιών οργανώσεων και νεοναζιστών (Χρυσή Aυγή, ΛΑ.Ο.Σ κ.ά), αλλά και μελών παραθρησκευτικών οργανώσεων (εκείνο το διάστημα γίνονται παράλληλες κινητοποιήσεις για την Κάρτα του Πολίτη). Η δεύτερη διοργανώνεται από οργανώσεις της αριστεράς και αντιεξουσιαστών, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αστυνομική βία και τον σοβαρό τραυματισμό του διαδηλωτή Γιάννη Καυκά στο πανεργατικό συλλαλητήριο της προηγούμενης ημέρας, με επεισόδια μεταξύ ανδρών των ΜΑΤ και αντιεξουσιαστών στα Προπύλαια.

Η πορεία των φασιστών και ακροδεξιών ξεκινάει από το σημείο της δολοφονίας του Μανώλη Καντάρη, βαδίζει την Γ’ Σεπτεμβρίου, κάνει τον γύρο της Ομόνοιας και κατευθύνεται από την οδό Αθηνάς προς το Δημαρχείο Αθήνας στην πλατεία Κοτζιά. Kατά τη διάρκεια της πορείας, ομάδες ακροδεξιών με ρόπαλα, κράνη και σιδηρολοστούς – υπό την ανοχή της αστυνομίας – παράλληλα προς το σώμα της πορείας αρχίζουν να κυνηγούν και να ξυλοκοπούν μετανάστες, στην οδό Αθηνάς, στα γύρω στενά και στην ευρύτερη περιοχή της Ομόνοιας.

Το ΕΚΑΒ καταγράφει 17 τραυματίες, εκ των οποίων οι 12 είναι άγρια μαχαιρωμένοι. Οι τραυματίες μεταφέρονται στην Πολυκλινική στην Ομόνοια και στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς». Εκείνη μόνον την ημέρα, σύμφωνα με δημοσίευμα του AP, στην Πολυκλινική νοσηλεύτηκαν 19 αλλοδαποί και, σύμφωνα με δηλώσεις του Λεωνίδα Ανωμερίτη, διευθυντή του νοσοκομείου, στο Γ. Γεννηματάς νοσηλεύτηκαν περίπου 20 αλλοδαποί.

Ομάδες ακροδεξιών εισβάλλουν μέχρι και στο κέντρο σίτισης αστέγων του δήμου Αθηνών για να βρουν μετανάστες και παράλληλα καταστρέφουν μαγαζιά αλλοδαπών που βρίσκουν στον δρόμο τους. Επίσης, ομάδες ακροδεξιών και χρυσαυγιτών  αποπειρώνται να επιτεθούν συντεταγμένα με τη στήριξη της ΕΛΑΣ πρώτα στην κατάληψη Σκαραμαγκά (στην Πατησίων) και μετά στη Βίλλα Αμαλίας στη γωνία Αχαρνών και Χέυδεν, απωθούνται όμως από ομάδες περιφρούρησης.

{youtube}MyvAuM-4pVQ{/youtube}

4. Η πρωταγωνιστική δράση της Χρυσής Αυγής

Οι εγκληματικές πράξεις που τελούνται κατά τη διάρκεια της πορείας της 12/05/2011 δεν είναι “αυθόρμητες”, ούτε αποτέλεσμα δράσης “αγανακτισμένων πολιτών”. Το πογκρόμ είναι οργανωμένο από τη ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή και υλοποιείται από μέλη και στελέχη της.

Από το σχετικό βίντεο που υπάρχει αναρτημένο στο διαδίκτυο και το οποίο καλύπτει ολόκληρη την πορεία από το σημείο δολοφονίας του Καντάρη μέχρι την Αθηνάς και πίσω, αλλά και από άλλα σχετικά βίντεο και φωτογραφίες, προκύπτει η πρωταγωνιστική δράση της Χρυσής Αυγής στο πογκρόμ, το οποίο ήταν αποφασισμένο και οργανωμένο εκ των προτέρων.

{youtube}ppO7MtQqfwk{/youtube}

Ομιλητής στον τόπο συγκέντρωσης, το σημείο της δολοφονίας, είναι ο – πλέον υπόδικος για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση – Ηλίας Κασιδιάρης, ο οποίος μιλάει από ένα από τα μεγάφωνα που έχει φέρει η οργάνωση. Στη διαδήλωση που σχηματίζεται προς την οδό Αθηνάς, τα μεγάφωνα και τα συνθήματα που ακούγονται δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η Χρυσή Αυγή έχει κινητοποιήσει το σύνολο των κομματικών της δυνάμεων: “Δουλειά στον Έλληνα εργάτη”, “Αλήτες προδότες πολιτικοί”, “Έξω οι ξένοι απ’ την Ελλάδα”, κλπ.

Οι δυνάμεις της Χρυσής Αυγής συμμετέχουν στη διαδήλωση συγκροτημένες σε αλυσίδες, με κράνη και ρόπαλα, ενώ σε σχετικό βίντεο διακρίνεται καθαρά ότι της διαδήλωσης ηγείται το στέλεχος της οργάνωσης Κασιδιάρης. Τον ρόλο της Χρυσής Αυγής στην πορεία της 12/05/2011 υπερασπίζεται την επομένη στην εκπομπη του Παπαδάκη ο Ψυλλός.

{youtube}FoXl0748rEg{/youtube}

{youtube}BVtU5S8tCIk{/youtube}

Μόλις η πορεία φτάνει στο Δημαρχείο, επικρατεί αναβρασμός καθώς τα μέλη της οργάνωσης και άλλα ακροδεξιά στοιχεία ξεχύνονται στην οδό Αθηνάς και γύρω από τη Βαρβάκειο αγορά και ξυλοκοπούν βάναυσα όποιον σκουρόχρωμο αλλοδαπό βρίσκουν μπροστά τους. Από την κάμερα ασφαλείας γωνιακού καταστήματος, που διέρρευσε στα ΜΜΕ, προκύπτει ότι η ώρα κατά την οποία το πογκρόμ είναι σε εξέλιξη είναι περίπου 16:20 το μεσημέρι προς απόγευμα.

{youtube}8rWtDEREjjs{/youtube}

Δύο είναι οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν ευρέως στα ΜΜΕ από τις εν λόγω εγκληματικές πράξεις:

Η πρώτη είναι αυτή μιας ομάδας ατόμων που κυνηγάει έναν αλλοδαπό, με τον ένα εκ των δραστών να κρατάει μαχαίρι ή κατσαβίδι και το πρόσωπό του να φαίνεται ευδιάκριτα. Η κατάληξη του συγκεκριμένου επεισοδίου (το αν δηλαδή το θύμα της επίθεσης μαχαιρώθηκε ή όχι) δεν είναι γνωστή.

Η δεύτερη είναι αυτή μιας ομάδας περίπου 15 ατόμων που ξυλοκοπεί έναν δεύτερο αλλοδαπό στη γωνία ενός καταστήματος αλλαντικών που βρίσκεται απέναντι από τη Βαρβάκειο Αγορά.

Από όσο γνωρίζουμε, ταυτοποίηση και ποινική δίωξη κατά των ατόμων αυτών δεν έχει υπάρξει. Από ανώνυμες πληροφορίες που αντλούμε από το διαδίκτυο, ο μαχαιροβγάλτης της πρώτης φωτογραφίας έχει υποδειχτεί ως κάτοικος της Κυψέλης με το επίθετο “Μπεκρής”. Επίσης, από απόπειρες ταυτοποίησης των ατόμων που εμφανίζονται στη δεύτερη φωτογραφία, προκύπτει συμμετοχή της Χρυσής Αυγής. Έτσι, το άτομο που εικονίζεται πρώτο δεξιά στη φωτογραφία εμφανίζεται επίσης σε φωτογραφίες από συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στο Παλαιό Φάληρο, στην οποία ομιλητές ήταν οι βουλευτές της οργάνωσης και τώρα υπόδικοι Γερμενής και Παναγιώταρος.

5. Οι επιθέσεις συνεχίζονται και την 13/05/2011

Οι επιθέσεις σε μετανάστες συνεχίζονται στις περιοχές γύρω από την πλατεία Βικτωρίας. Στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με την αυτόπτη μάρτυρα και δημοσιογράφο του ALPHA, Μαρία Παπαβλάχου, ομάδα φασιστών ακινητοποιεί λεωφορείο, εξαναγκάζει τους περισσότερους επιβάτες να κατέβουν και ξυλοκοπεί όσους μετανάστες βρίσκει μέσα στο λεωφορείο.

{youtube}idKp62PWIjc{/youtube}

6. Μαρτυρίες. Συνέντευξη τύπου της ΚΕΕΡΦΑ και της Πακιστανικής Κοινότητας.

Για το πογκρόμ και τις επιθέσεις κατά μεταναστών, συνέντευξη τύπου δόθηκε από την Πακιστανική Κοινότητα και την ΚΕΕΡΦΑ την Παρασκευή 13/05/2011. Κάποιες απο τις καταγγελίες μετέφερε η Κατερίνα Θωίδου, δημοσιογράφος, σε άρθρο της στην εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγύη:

“Οι φασίστες προχώρησαν ανενόχλητοι σε σπασίματα μαγαζιών, σε επιθέσεις κατά δεκάδων μεταναστών στην Ομόνοια, στην Γ’ Σεπτεμβρίου, στην Αχαρνών, στους δρόμους γύρω και πίσω από το Δημαρχείο της Αθήνας. Χτύπησαν ακόμη και μετανάστες που βρίσκονταν στην ουρά περιμένοντας να πάρουν το συσσίτιο του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων. Από τη δολοφονική αυτή επιδρομή δεν γλίτωσαν ούτε επιβάτες των λεωφορείων που τους κατέβασαν λιντσάροντάς τους αλλά ακόμα και ποδηλάτες και γυναίκες με παιδιά στην αγκαλιά και σε καρότσια.

Οι περιγραφές των θυμάτων που έχουν το θάρρος να καταγγείλουν τις επιθέσεις κόβουν κυριολεκτικά την ανάσα. «6 παρά δέκα βγήκα από το σπίτι μου στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου για να πάω στη δουλειά», περιέγραψε ο 50χρονος Ρεάζ από το Πακιστάν που ζει 11 χρόνια στην Ελλάδα, στη συνέντευξη τύπου που κάλεσε η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή την Παρασκευή 13 Μάη. «Είδα κόσμο μου φάνηκε σαν πορεία. Ξαφνικά πέντε άτομα με μαύρες κουκούλες ήρθαν κατά πάνω μου και αρχίσανε να με χτυπάνε. Έπεσα κάτω και μετά με χτύπαγαν με ξύλα και με κλωτσιές, στην πλάτη, στο χέρι στο πρόσωπο. Κατάφερα και γλίτωσα και άρχισα να τρέχω προς το σπίτι μου. Με ακολούθησαν μέχρι το σπίτι. Και άρχισαν να χτυπάνε την πόρτα».

«Ήμουν με το μηχανάκι μου στην Ιουλιανού για να φτάσω στο σταθμό Λαρίσης όπου μένω», περιγράφει ο Ραούφ Μαλίκ, μετανάστης από το Πακιστάν, κούριερ, που ζει 16 χρόνια στην Ελλάδα. «Έστριψα στην οδό Φερών. Εκεί ήταν μαζεμένα 40-50 άτομα νέα σαν φοιτητές. Μόλις πήγα να περάσω με ρωτάνε από πού είσαι; Λέω Πακιστάν και μόλις το είπα άρχισαν να με πλακώνουν με κλωτσιές και μπουνιές. Έλεγαν «θα σε σκοτώσουμε γιατί εσείς σκοτώσατε το 44χρονο». Ευτυχώς που φορούσα κράνος. Ένας έλληνας που πήγε να με σώσει έφαγε και αυτός κλωτσιές και μου φώναζε τρέχα. Άφησα το μηχανάκι και έτρεξα προς την Ιουλιανού που ήταν μαζεμένοι αστυνομικοί για να ζητήσω βοήθεια. Μου είπαν φύγε δεν μπορώ να σου κάνω τίποτα. Έτρεξα προς οδό Αριστοτέλους και ευτυχώς βρήκα ένα σπίτι πακιστανών».

Ο Ιφτιχάρ Μαλίκ, ιδιοκτήτης μαγαζιού από το Πακιστάν, είπε: «40-50 άτομα με σωλήνες και ρόπαλα στα χέρια σπάσανε τα τζάμια σε 10 μαγαζιά στη Σοφοκλέους. 4-5 κινέζοι ιδιοκτήτες των μαγαζιών πήγαν στο νοσοκομείο από χτυπήματα στο κεφάλι. Χτυπήσανε πολλά παιδιά που ήταν στο δρόμο. Η αστυνομία ήταν μπροστά και πίσω ήταν αυτοί που χτυπούσαν. Τα είδαν όλα όσα έγιναν και δεν έκαναν τίποτα»”.

(Η φωτογραφία από συγκέντρωση ενάντια στα πογκρόμ μπροστά στο Δημαρχείο, Δευτέρα 16 Μάη 2011)

7. Μαρτυρίες θυμάτων στην οργάνωση Human Rights Watch

Η διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Human Rights Watch, αφιερώνει πέντε σελίδες της έκθεσής της τον Ιούλιο του 2012 στο πογκρόμ μετά την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη (βλ. “Μίσος στους δρόμους, η ξενοφοβική βία στην Ελλάδα”, Human Rights Watch, Ιούλιος 2012, σελ. 48-52).

Στην έκθεση περιέχονται συνεντεύξεις θυμάτων του πογκρόμ και μαρτύρων πλήθους εγκληματικών πράξεων (Olivier Abdoulai – Κονγκό, Badara Gueye – Σενεγάλη, Abuubeker Adam – Σενεγάλη, Arif Muhammadi, Qadir Hossaini, Youssef – Αφγανιστάν, Abduwahab Mohammed – Σομαλία).

Η έκθεση έχει κοινοποιηθεί στις ελληνικές αρχές, οι οποίες είχαν πλήθος επώνυμων μαρτυριών και καταγγελιών (είτε από τη συνέντευξη τύπου της ΚΕΕΡΦΑ και της Πακιστανικής Κοινότητας είτε από τη Human Rights Watch) προκειμένου να εξετάσουν έστω τα καταγγελλόμενα. Η έκθεση πάντως καταλήγει στο συμπέρασμα ότι “απ’ ό,τι φαίνεται ουδέποτε απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε κάποιο άτομο σε σχέση με τα βίαια επεισόδια του Μαϊου του 2011”.

8. Απολογισμός. Πλήρης αδράνεια των διωκτικών και δικαστικών αρχών.

Ο συνολικός απολογισμός, κατ’ εκτίμησή μας, είναι ένας νεκρός, πάνω από 100 τραυματίες και πάνω από 20 βαριά τραυματισμένοι μετανάστες στα νοσοκομεία.

Για τις εγκληματικές αυτές πράξεις, καμία ενέργεια δεν έγινε προκειμένου να βρεθούν οι δράστες και να οδηγηθούν στα δικαστήρια. Τουναντίον:

α. η ΕΛΑΣ επέτρεψε την διεξαγωγή της πορείας προς την οδό Αθηνάς (αν και σε αυτό το βίντεο, αρχικά ο αστυνομικός φέρεται να λέει ότι η πορεία δεν θα επιτραπεί). Από πολλά βίντεο προκύπτει ότι η αστυνομια ουσιαστικά συνόδευε τους δράστες των εγκληματικών πράξεων (ενδεικτικά εδώ).

{youtube}3Tq0KXSrG8g{/youtube}

{youtube}wAAtjkN7ydM{/youtube}

β. Οι αστυνομικοί επιτηρούσαν την ώρα που οι πογκρομιστές δρούσαν ανενόχλητοι.

γ. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛΑΣ, κατά τη διάρκεια αυτού του πογκρόμ, 47 άτομα προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ. Αξίζει να παραθέσουμε εδώ ολόκληρο το απόσπασμα από την ανακοίνωση της ΕΛΑΣ:

“Στη δεύτερη συγκέντρωση-πορεία, ομάδες ατόμων προκάλεσαν φθορές στα τζάμια δύο (2) ημιυπόγειων χώρων. Προσήχθησαν συνολικά σαράντα επτά (47) άτομα (-40- ημεδαποί και -7- αλλοδαποί) και συνελήφθη ένας (1) αλλοδαπός για σωματική βλάβη και φθορές.”

Δηλαδή, από τους δράστες του ρατσιστικού πογκρόμ της 12/05/2011, η ΕΛΑΣ κατόρθωσε να συλλάβει έναν ΑΛΛΟΔΑΠΟ για σωματική βλάβη και φθορές, αδικήματα που προφανώς διεπράχθησαν κατά ατόμου που του επιτέθηκε.

δ. Σε βίντεο που έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, εμφανίζονται αστυνομικοί να αποδεσμεύουν (από τις χειροπέδες) και να απελευθερώνουν ξυρισμένους μαυροφορεμένους άντρες που έχουν συλληφθεί λίγο νωρίτερα για επίθεση σε μετανάστες. Τα διακριτικά στοιχεία του αστυνομικού οχήματος είναι εμφανή στο βιντεοσκοπημένο υλικό.

{youtube}YpNJd17zOX4{/youtube}

ε. Από όσο γνωρίζουμε, κανένας εισαγγελέας δεν παρήγγειλε έρευνα για τα όσα έλαβαν χώρα στο κέντρο της Αθήνας τις ημέρες μετά τη δολοφονία Κάνταρη.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι διοικητής στο αρμόδιο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα τις μέρες του πογκρόμ πρέπει να ήταν ακόμα ο Θ. Σκάρας, αποκαλυφθείς (μετα τη δολοφονία Φύσσα) ως συνεργάτης της ναζιστικής συμμορίας και πλέον υπόδικος για εγκληματικές πράξεις. Αξίζει εδώ να σημειωθεί επίσης ότι, παρά τον πόνο για την απώλεια του συζύγου της Μανώλη Καντάρη, η Σιμόνι Βιρτζίλι αποδοκίμασε με δηλώσεις της την απόπειρα εκμετάλλευσης του θανάτου του συζύγου της για την απόσπαση πολιτικού οφέλους.

9. Τοποθέτηση του φύρερ της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκου και του νυν δημοτικού συμβούλου Αθήνας Βουλδή για το πογκρόμ

Σε ερώτηση που του τέθηκε στην τηλεοπτική εκπομπή “Μακελειό” για το πογκρόμ της 12/05/2011, με ταυτόχρονη επίδειξη του σχετικού βιντεοσκοπημένου υλικού, ο φύρερ της οργάνωσης (και εκείνο το διάστημα δημοτικός σύμβουλος Αθήνας) Ν. Μιχαλολιάκος κινήθηκε σε δύο γραμμές:

Αφενός αποστασιοποιήθηκε από τις συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις, λέγοντας ότι “δεν είναι αυτή η γραμμή της Χρυσής Αυγής” και ζητώντας αποδείξεις ότι οι συγκεκριμένοι δράστες που του επιδείχτηκαν “είναι μέλη της Χρυσής Αυγής”. Επανέλαβε δηλαδή την πάγια γραμμή της οργάνωσης απέναντι σε ανάλογες επιθέσεις.

Αφετέρου, όμως, έσπευσε να τονίσει ότι η Χρυσή Αυγή “στάθηκε στο πλευρό των κατοίκων” και παρουσίασε το πογκρόμ ως “αυθόρμητες” ενέργειες “αγανακτισμένων” κατοίκων. Αποκάλυψε επίσης στην απάντησή του και τρόπους νομιμοποίησης σχετικών εγκληματικών ενεργειών: έτσι ερωτώμενος είπε ότι ο μετανάστης που τρέχει να ξεφύγει από τον μαχαιροβγάλτη της γνωστής φωτογραφίας “μπορεί να είναι πορτοφολάς”, ισχυρισμός που αποτελεί συνηθισμένο όπλο των δραστών της ρατσιστικής βίας (μετατροπή του θύματος σε θύτη).

Ερωτώμενος επίσης ο νυν δημοτικός σύμβουλος Αθήνας και ηγετικό μέλος της Χρυσής Αυγής Ι. Βουλδής από δημοσιογράφο του Βήματος (15/05/2011) για τις κατηγορίες περί πογκρόμ, ο Βουλδής απάντησε με νόημα: «Είμαστε νόμιμο πολιτικό κόμμα… δεν θα κατηγορήσω κάποιον κάτοικο του κέντρου που αποφασίζει να δράσει από μόνος τουαπό τη στιγμή που αυτή την περίοδο βρίσκεται συνεχώς κάτω από κίνδυνο και αμυνόμενος. Αλλωστε, σίγουρα ως ιδεολογία, δεν είμαστε υποστηρικτές της μη βίας».

10. Αίτημα διερεύνησης

Ως μέλη της “Πρωτοβουλίας δικηγόρων για την Πολιτική Αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος” στη δίκη της Χρυσής Αυγής, θεωρούμε αδιανόητο ένα τέτοιο πρωτοφανές κύμα ρατσιστικών επιθέσεων να μην περιλαμβάνεται στη δικογραφία για τη Χρυσή Αυγή, παρομοίως και η δολοφονία του Αλίμ Αμπντούλ Μάναν.

Τα βίντεο και οι φωτογραφίες που προσκομίζουμε, σε συνδυασμό με τις μαρτυρίες, αποτελούν σοβαρές ενδείξεις για βαρύτατα ποινικά αδικήματα: απόπειρες ανθρωποκτονίας, βαριές και επικίνδυνες σωματικές βλάβες, κλπ. Στα πρόσωπα των δραστών που φαίνονται ξεκάθαρα στα βίντεο, οι διωκτικές και δικαστικές αρχές μπορούν να εντοπίσουν και να συλλάβουν μέλη της Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεξιών ομάδων, που τέλεσαν τις ως άνω εγκληματικές πράξεις. Απαραίτητη τυγχάνει η διερεύνηση του ρόλου των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης στην οργάνωση και υλοποίηση του πογκρόμ, ιδίως των Ηλία Κασιδιάρη και Ηλία Παναγιώταρου.

Από την πλευρά μας, καταθέτουμε όλο το παραπάνω υλικό στους αρμόδιους Εισαγγελείς για να διερευνηθούν, να εξιχνιαστούν και να δικαστούν τα καταγγελόμενα εγκλήματα και οι δράστες του, περαιτέρω δε ζητούμε να συσχετισθεί αυτό το εγκληματικό πογκρόμ με την ποινική δίωξη της Χρυσής Αυγής.

11. Προσκομιζόμενα στοιχεία

Μεταξύ άλλων προσκομίζουμε:

α. Βίντεο του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA, με ημερομηνία 12/05/2011, στο οποίο εμφανίζονται ζωντανά οι δράστες του πογκρόμ την ώρα της εγκληματικής τους δράσης. Στο εν λόγω βίντεο περιέχονται μαρτυρίες θυμάτων των ρατσιστικών επιθέσεων, καθώς και δηλώσεις του προέδρου της Πακιστανικής Κοινότητας Τζαβέντ Ασλάμ.

β. Βίντεο του τηλεοπτικού σταθμού MEGA CHANNEL, με ημερομηνία 12/05/2011, στο οποίο εμφανίζονται παρομοίως οι δράστες του πογκρόμ την ώρα της εγκληματικής τους δράσης. Στο εν λόγω βίντεο περιέχεται μαρτυρία του διοικητή του νοσοκομείου “Γ. Γεννηματάς” που αναφέρει τον αριθμό των θυμάτων που διακομίστηκαν στο νοσοκομείο.

γ. Βίντεο (επεξεργασμένο) του χρήστη με το όνομα “Σπυρίδων Βούκαλης” ολόκληρης της πορείας της 12/05/2011 προς το Δημαρχείο της Αθήνας, από το οποίο προκύπτει η πρωταγωνιστική δράση της Χρυσής Αυγής, η στιγμή της κορύφωσης του πογκρόμ, καθώς και η αδράνεια της αστυνομίας.

δ. Βίντεο του ιστότοπου της Χρυσής Αυγής “ΧAGR.NET”, από το οποίο προκύπτει η παρουσία Κασιδιάρη, η ενεργός και οργανωμένη παρουσία της Χρυσής Αυγής στη διάρκεια της πορείας της 12/05/2011.

ε. Βίντεο της εκπομπής “Μακελειό”, στην οποία ο φύρερ της οργάνωσης Μιχαλολιάκος τοποθετείται για το πογκρόμ και τη σχέση της Χρυσής Αυγής με τις εγκληματικές πράξεις που του επιδεικνύονται σε βίντεο.

στ. Φωτογραφίες των δραστών του πογκρόμ κατά τη διάρκεια τέλεσης εγκληματικών πράξεων, καθώς και φωτογραφίες του ενός εκ των δραστών από συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στο Παλαιό Φάληρο την 02/05/2012 με συμμετοχή του υπόδικου πλέον βουλευτή Γ. Γερμενή.

ζ. Φωτογραφίες της συγκρότησης της Χρυσής Αυγής στη διάρκεια της διαδήλωσης, καθώς και του ηγετικού ρόλου του υπόδικου Ηλία Κασιδιάρη στην πορεία προς την οδό Αθηνάς.

η. Αντίγραφο της έκθεσης της Human Rights Watch: “Μίσος στους δρόμους, η ξενοφοβική βία στην Ελλάδα”, Human Rights Watch, Ιούλιος 2012, σελ. 48-52, με πλήθος σχετικών μαρτυριών.

θ. Αντίγραφο του άρθρου της εφημερίδας Εργατική Αλληλεγγύη, νο. 968, με πλήθος σχετικών μαρτυριών από σχετική συνέντευξη τύπου της ΚΕΕΡΦΑ και της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας την Παρασκευή 13 Μάη.

Οι υπογράφοντες την αναφορά αυτή δικηγόροι

/jailgoldendawn.wordpress.com.

.

Αττική, με το νέο Ρυθμιστικό αναδιατάσσονται πλήρως οι δημόσιες συγκοινωνίες, περιορίζονται δραστικά οι επεκτάσεις των σχεδίων πόλεως, αναπλάθεται το κέντρο της Αθήνας και αναβαθμίζεται η περιοχή του Ελαιώνα.

Το νέο Ρυθμιστικό Θεσσαλονίκης δίνει έμφαση στην ενδυνάμωση του Μητροπολιτικού Κέντρου της πόλης για τη δημιουργία ισχυρού κέντρου αναφοράς ως προς την ευρύτερη περιοχή και τη χώρα.

Στο σχέδιο νόμου, εξάλλου, περιλαμβάνονται ρυθμίσεις για τον σχεδιασμό και την πολεοδομική οργάνωση της περιοχής της Νέας Φιλαδέλφειας Αττικής, στον χώρο όπου βρισκόταν το γήπεδο ποδοσφαίρου του ιστορικού ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου της ΑΕΚ, όπου ορίζεται το κανονιστικό πλαίσιο εντός του οποίου μπορούν να πραγματοποιηθούν και να λειτουργήσουν σύγχρονες αθλητικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εγκαταστάσεις, οι οποίες θα συγκροτούν το Κέντρο Αθλητισμού, Μνήμης και Πολιτισμού με κύριο φορέα την ΑΕΚ.

Το νέο Ρυθμιστικό της Αθήνας προβλέπει περιορισμένες επεκτάσεις σχεδίων πόλεως, υιοθετώντας ένα πρότυπο οικιστικής ανάπτυξης, σύμφωνα με την αρχή της "συμπαγούς πόλης", στο πλαίσιο του οποίου η κάλυψη των οικιστικών αναγκών επιδιώκεται κυρίως μέσα στην ήδη θεσμοθετημένη αστική γη.

Η οικιστική ανάπτυξη διοχετεύεται καταρχάς στις υφιστάμενες πόλεις και οικισμούς με αποφυγή κατάληψης περιαστικού και εξωαστικού χώρου.

Σύμφωνα με το νέο Ρυθμιστικό, αλλάζει πλήρως ο συγκοινωνιακός χάρτης της Αττικής. Οι δημόσιες συγκοινωνίες οργανώνονται σε δύο βασικά δίκτυα. Το πρωτεύον, που έχει ως στόχο να διεκπεραιώνει το μεγαλύτερο όγκο συλλογικών μετακινήσεων στην Αττική και αποτελείται από μέσα σταθερής τροχιάς (μετρό, ηλεκτρικός, τραμ) και το δευτερεύον που έχει χαρακτήρα συμπληρωματικό και τροφοδοτικό ως προς το πρωτεύον και αποτελείται από γραμμές τρόλεϊ και λεωφορείων.

Για τη βελτίωση προσβασιμότητας του πόλου ανάπτυξης πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού (και της νοτιοανατολικής περιοχής της Αθήνας) και τη σύνδεσή τους με το Νέο Διεθνή Αερολιμένα Ελ. Βενιζέλος, προτείνεται να αξιολογηθούν εναλλακτικές λύσεις εξυπηρέτησης με μέσα σταθερής τροχιάς, κατά τέτοιον τρόπο όμως ώστε να αποφεύγεται η αστική διάχυση στην περιοχή των Μεσογείων.

Καθοριστικό ρόλο προγραμματίζεται να διαδραματίσει η σήραγγα του Υμηττού που θα συνδέσει την Αττική Οδό με τη λεωφόρο Βουλιαγμένης.

Στο κύριο Οδικό Δίκτυο Αττικής περιλαμβάνονται επίσης οι άξονες Διαπεριφερειακής Σημασίας όπως: Αττική οδός, από Ελευσίνα μέχρι το Διεθνή Αερολιμένα Ελ. Βενιζέλος (νότια πύλη) και επέκταση αυτής μέχρι το Λαύριο.

Ελεύθερη λεωφόρος Σταυρού - Ραφήνας, στο τμήμα από Ανισόπεδο Κόμβο με Αττική Οδόμέχρι διασταύρωση Ραφήνας και σύνδεση με τη βόρεια πύλη του Διεθνούς Αερολιμένα Ελ. Βενιζέλος.

Ο νέος αυτοκινητόδρομος Ελευσίνα (Κόμβος Αγ. Λουκά) - Θήβα, με παράλληλη νέα σιδηροδρομική σύνδεση, θα αποφορτίσει τον Αυτοκινητόδρομο Αθηνών - Λαμίας στο τμήμα Αθηνών - Υλίκης, ιδιαίτερα από πλευράς εμπορευματικών μεταφορών.

Στους πρωτεύοντες άξονες Μητροπολιτικής Σημασίας περιλαμβάνεται η νέα εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης στο τμήμα νοτίως της Αττικής οδού μέχρι τη λεωφόρο Ποσειδώνος, η λεωφόρος Κύμης, στο τμήμα σύνδεσης της Αττικής Οδού με τη νέα εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης, αλλά και η υποθαλάσσια ζεύξη Περάματος - Σαλαμίνας (σε συνδυασμό με διέλευση μέσου σταθερής τροχιάς Πειραιώς - Περάματος προς Σαλαμίνα και με οδική χερσαία πρόσβαση από λεωφόρο Σχιστού, εκτός οικιστικού ιστού Δήμου Περάματος.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος
.

περιοχή αδειάζει και δειλά εμφανίζονται τα πρώτα χλωμά πρόσωπα, κυρίως «άγουρων» αντρών, που θα χαθούν στα στενά του Πεδίου του Άρεως και μέσα στο πάρκο για το… μεροκάματο.
Η πορνεία ανθεί εν μέσω κρίσης στην περιοχή και τα θολά μάτια ναρκομανών, αστέγων, εκδιδόμενων ομοφυλόφιλων και αλλοδαπών που το στομάχι τους φωνάζει από την πείνα «λάμπουν» μέσα στο σκοτάδι.

Στην «πιάτσα» του Πεδίου του Άρεως θα βρει κανείς Αφγανούς, Πακιστανούς, Μπαγκλαντεσιανούς, Αφρικανούς, Αλβανούς και άλλες εθνικότητες που εκδίδονται για λίγα ευρώ, για ένα «στα όρθια» κοντά στο πάρκο, όχι μέσα μην ενοχλήσουν τους τοξικομανείς και τους αστέγους.
Κάπου ανάμεσα στις κατά τα άλλα διακριτικές βόλτες ψαρέματος για πελάτη, ο Μοχάμεντ, ο Bill. Φορούν ρούχα απλά με μουντά χρώματα και καπέλο για να κρύβουν το νεανικό πρόσωπό τους από αστυνομικούς που μπορεί να «τσεκάρουν» το σημείο. Θα έπρεπε να κοιμούνται ή να παίζουν σε μια αλάνα, ιδανικά να διαβάζουν τα μαθήματά τους. Αντ’ αυτού κρατούν μια μπίρα και ένα σουγιά κρυμμένο. Είναι 13 και 16 ετών.

Χωρίς πατρίδα, χωρίς οικογένεια, χωρίς λεφτά, φλερτάροντας με τις ώρες που θα βρεθούν σε κάποιο ίδρυμα ή πεσμένοι σε κάποιο παγκάκι, βάζουν στα χείλια τους το λαθραίο τσιγάρο και αναζητούν… φωτιά από κάποιον ενήλικα που θα γευτεί τη νιότη τους για 2-5 ευρώ. Η παιδική πορνεία στην Αθήνα είναι μια πραγματικότητα για την οποία όμως δεν μιλά κανείς.
Όλοι γνωρίζουν και κανείς δεν είδε πόσα, ποια και από πού είναι εκείνα τα παιδιά που πωλούν το κορμί τους για να επιβιώσουν και να νιώσουν ένα παράταιρο χάδι ενήλικα στο κεφάλι τους, αυτό που θα έπρεπε να είχαν από την οικογένειά τους. «Τα εκδιδόμενα παιδιά στο κέντρο της Αθήνας δεν θα τα ψάξει κανείς. Δεν υπάρχουν για κανέναν. Στο Χαμόγελο του Παιδιού οι περιπτώσεις αυτές πληθαίνουν. Όταν φτάνουν σε εμάς μας εξηγούν ότι η διαδρομή της ζωής τους ήταν επετεία, συσσίτιο, πορνεία» εξηγεί στο NP o κ. Γιαννόπουλος, πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού.

Η παιδική πορνεία στη χώρα μας αποτελεί ένα μυστικό πίσω από κλεισμένες πόρτες λέει ο κ. Γιαννόπουλος, τονίζοντας ότι λόγω της οικονομικής κρίσης το φαινόμενο αυξάνεται αλλά δεν… φαίνεται.
Δεκάδες παιδιά που φιλοξενούνται σήμερα στο Χαμόγελο, έχουν περάσει στην τρυφερή ηλικία των 12 και των 15 από «πιάτσα». Αυτά τα παιδιά είναι στα αζήτητα, παρατημένα από γονείς, κυρίως αλλοδαπά, που είτε τα σπρώχνουν οι ίδιοι οι γονείς στον αγοραίο έρωτα ή οδηγούνται μόνα τους ως έσχατη λύση να βρουν εκείνα τα λίγα ευρώ για τις εξαρτήσεις τους και ένα πιάτο φαγητό, σημειώνει ο κ. Γιαννόπουλος.

Η Αστυνομία έχει αυξήσει τις περιπολίες στο σημείο, όχι όμως τους ελέγχους. Οι κάτοικοι ξέρουν, έχουν δει παιδιά, κυρίως αγοράκια, να εκδίδονται στο Πεδίον του Άρεως, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι, λένε. Η Πολιτεία έχει κλείσει τα μάτια από ντροπή για τον εαυτό της.
«Όταν έρθει η νύχτα εδώ, στο Πεδίο του Άρεως, τα πάντα γίνονται. Παιδιά ‘‘μοιάζουν’’ ενήλικες και εκδίδονται για 5 ευρώ, άντρες αλλοδαποί αναζητούν άντρες, τοξικομανείς και άστεγοι γίνονται όλοι μια ‘‘παρέα’’ και η εγκληματικότητα χτυπάει κόκκινο» περιγράφει με κυνισμό η κυρία Μαρία Κ. που ανοίγει νωρίς το πρωί ένα από τα περίπτερα της περιοχής.

Ο δε κ. Δημήτρης, που εργάζεται σε κατάστημα στο Πεδίο του Άρεως, δεν διστάζει να μας πει ότι κάποτε άκουσαν για έναν 15χρονο που έκανε πιάτσα εκεί… Ο ένας με τον καιρό έφερε κι άλλους…  Δωδεκάχρονα αγόρια πλέον «δίνονται» σε παιδόφιλους.
Τον κώδωνα του κινδύνου ωστόσο για την τραγική κατάσταση της πορνείας στο κέντρο της Αθήνας έχει κρούσει από καιρό η Ένωση Πολιτών Κέντρου Αθήνας, η οποία έχει καταγγείλει την αύξηση της πορνείας.
«Είναι μεγάλο και σοβαρό το πρόβλημα της πορνείας στο Μεταξουργείο, στην οδό Σωκράτους δίπλα στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας. Ναι, ξέρουμε ότι παιδιά στο κέντρο της Αθήνας εκδίδονται σε διεστραμμένους ενήλικες, αλλά κανείς δεν θα σου πει κάτι συγκεκριμένο γιατί αυτά τα παιδιά δεν υπάρχουν για κανέναν. Ο δήμος πάντως δεν έχει κάνει κάτι για το θέμα και η Αστυνομία μάλλον δεν… προλαβαίνει. Αυτή είναι η κατάσταση, κορίτσι μου» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο κ. Νικολακόπουλος, μέλος της Ένωσης Πολιτών Κέντρο Αθήνας.

Στα αυτιά της κοινωνίας αντιβουίζουν οι φωνές των παγιδευμένων παιδιών, οι ικεσίες, η απελπισία τους και η φρίκη που ζουν αλλά για την Πολιτεία η ανήλικη πορνεία δεν «καταγράφεται»…

Πηγη:provocateur.gr
.

μηχανοκίνητα απορριμματοφόρα.

γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

«Η Ελλάς πρόκειται επί τέλους να αποκτήση ένα πολιτισμένο σύστημα αποκομιδής των απορριμμάτων, ούτως ώστε να εκλείψη το αναχρονιστικόν θέαμα της παρελάσεως των ασκεπών κάρρων της καθαριότητος, τα οποία διασχίζοντας τον διπλούν τοίχον των αθλίων τενεκέδων των σκουπιδιών σκορπίζουν ολόγυρα ειδών-ειδών αναθυμιάσεις και ρυπαρότητας». Η είδηση δημοσιευόταν το 1937 και προκαλούσε προβληματισμούς ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα που είχαν ζήσει τα κάρα της καθαριότητας και η «τελετουργία» της παραδοσιακής περισυλλογής εντασσόταν στην καθημερινότητά τους.

Κάρο του Δήμου με υπάλληλο καθαριότητας.

Ιδιαίτερα για την Αθήνα, από τότε που έγινε πρωτεύουσα, η καθαριότητα αποτελούσε μείζον θέμα αιχμής. Ένα ζήτημα που απασχόλησε και απασχολεί σοβαρά όλες τις δημοτικές αρχές, από την πρώτη του Ανάργυρου Πετράκη, το 1835, μέχρι τη σημερινή. Η αποκομιδή των απορριμμάτων είχε και έχει δεκάδες σημαντικές παραμέτρους, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές κ.ά. Αλλά και εξαιρετικά σημαντικές πλευρές, όπως η εναπόθεσή τους, ζήτημα το οποίο επίσης απασχολεί την πρωτεύουσα από το 1840. Τα πρώτα σοβαρά επεισόδια για την απόρριψη των απορριμμάτων σε ακατάλληλες περιοχές σημειώθηκαν το 1856 και είχαν δύο νεκρούς και επτά τραυματίες!

Οι πρώτες μνείες

Οι πρώτες σοβαρές προσπάθειες δημιουργίας μηχανοκίνητου στόλου και των απαραίτητων υποδομών (χώρος στάθμευσης, επισκευών κ.λπ.) στον Δήμο Αθηναίων έγιναν επί Δημαρχίας Εμμανουήλ Μπενάκη, στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνα. Ωστόσο, η αποκομιδή των απορριμμάτων συνέχισε να γίνεται με περίπου 120 κάρα, τα οποία διέθετε ο εργολάβος που αναλάμβανε τη «δουλειά» και θεωρείτο από τους ισχυρότερους κομματικούς
παράγοντες, αφού συγκέντρωνε τη δύναμη των οδοκαθαριστών που εργάζονταν για λογαριασμό του.

Οδοκαθαριστής.

Ωστόσο, τη δεκαετία του 1930 βρίσκονται ακόμη σε χρήσητα «πανάθλια» κάρα καθαριότητας. Απ’ όπου περνούσαν σκόρπιζαν απλόχερα τα «αρώματά» τους και στους περαστικούς τα ακάθαρτα «κομφετί» που μετέφερε ο αέρας. Ο σκουπιδιάρης περνούσε από τη γειτονιά χτυπώντας το κουδούνι του, το οποίο ξεσήκωνε τις νοικοκυρές και τις «υπηρεσίες» των σπιτιών.

Γρήγορα οι τενεκέδες από τις κουζίνες βρίσκονταν στον δρόμο, για να αδειάσουν στο ξεσκέπαστο κάρο. Ιστορικοί έμειναν οι καβγάδες των γυναικών με τους σκουπιδιάρηδες, οι οποίοι έλαβαν το δικό τους μερίδιο στα σχετικά λογοτεχνικά κείμενα.

«Εναλλασσόμενα» δοχεία

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ο Δήμος Αθηναίων έχει ήδη 800 υπαλλήλους καθαριότητας και 350 οδοκαθαριστές, έθετε σε υπηρεσία 22 αυτοκίνητα για τους οδοστρωμένους δρόμους, καθώς και 225 κάρα για τις συνοικίες και τα εξυγιαντικά έργα. Πρώτο μέτρο για την αλλαγή στο σύστημα καθαριότητας ήταν τα «εναλλασσόμενα» δοχεία. Αυτά τοποθετήθηκαν σε μερικά σημεία της πόλης και τα παραλάμβαναν υπάλληλοι, που τα τοποθετούσαν με τη σειρά τους σε ανοιχτά φορτηγά, αντικαθιστώντας τα με άδεια και καθαρισμένα δοχεία.

Ένα μεγάλο ανοιχτό φορτηγό αυτοκίνητο του Δήμου Αθηναίων περνούσε βιαστικά τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Σταματούσε σε συγκεκριμένα σημεία και δύο υπάλληλοι πηδούσαν κάτω. Ήταν καλοντυμένοι και καθαροί. Με ρυθμικές κινήσεις κατέβαζαν δύο καθαρά στρογγυλά μεταλλικά καλάθια και τα τοποθετούσαν στο πεζοδρόμιο. Μετά παραλάμβαναν τα δύο καλάθια που ήταν τοποθετημένα ήδη εκεί και γεμάτα με απορρίμματα και τα φόρτωναν στο φορτηγό.

Σάρωθρα και καταβρεχτήρες

Ήταν η πρώτη αντικατάσταση του κάρου και του παραδοσιακού «σκουπιδιάρη». Μέχρι τότε κατέβαινε με το φτυάρι του από το κάρο και παραλάμβανε τα απορρίμματα από τα παλιά κουτιά, τα οποία ήταν τοποθετημένα στα πεζοδρόμια. Τα κουτιά αυτά είχαν στη βάση τους ένα «πορτάκι», το οποίο άνοιγε και χύνονταν τα σκουπίδια στον δρόμο.
Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ο καθαριστής –κάποιος πάμπτωχος πρόσφυγας που είχε προσληφθεί από τον εργολάβο– μάζευε τα απορρίμματα αυτά με τα χέρια του…
Τότε στον στόλο του Δήμου είχαν προστεθεί και πέντε νέα σάρωθρα, τα οποία τριγυρνούσαν στους δρόμους τη νύχτα και τους καθάριζαν με τις μεγάλες βούρτσες τους. Ταυτόχρονα, υπήρχαν και οι καταβρεχτήρες, οι οποίοι κατάβρεχαν 1.200 δρόμους, όλοι στο κέντρο της πόλης και στον περίγυρό του.

Τα απορριμματοφόρα

Την αναμόρφωση του συστήματος ανέλαβε η εταιρεία Βορρέ, επί δημαρχίας Κώστα Κοτζιά. Ουσιαστικά εισαγόταν το σύστημα περισυλλογής απορριμμάτων που ίσχυε ήδη σε περίπου 90 ευρωπαϊκές πόλεις (Λονδίνο, Βιέννη, Ζυρίχη, Άμστερνταμ κ.ά.). Το πρόγραμμα προέβλεπε την προμήθεια δέκα ειδικών για την περισυλλογή αυτοκινήτων, καθώς και 20.000 τενεκεδένιων κάδων (συλλεκτήρων).
Τα νέα αυτοκίνητα υποτίθεται ότι θα ήταν κλεισμένα στεγανώς, ενώ το περιεχόμενο των κάδων θα διοχετευόταν μέσω ειδικών θυρίδων. Το σύστημα αυτό ήταν γνωστό με το όνομα «ΟΞΝΕΡ». Οι μεγάλες ποσότητες κάδων εισήχθησαν από το εξωτερικό. Υπήρχε πρόνοια βεβαίως να κατασκευάζονται αργότερα και στην Ελλάδα. Σημειωτέον ότι οι κάδοι κόστιζαν 25-260 δραχμές οι μικροί για τα σπίτια και 325 δραχμές οι μεγάλοι για τις επιχειρήσεις. Η εφαρμογή του συστήματος ήταν σταδιακή και ξεκίνησε καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος της πόλης (Ακρόπολη, Κουκάκι, Κολωνάκι, Εξάρχεια, Ομόνοια, Μοναστηράκι).

mikros-romios.gr

.

βάθος ένα μεγάλο κτίριο που είναι η πρώην ΟΥΛΕΝ, που μετά έγινε ΕΥΔΑΠ. Επίσης διακρίνεται το Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Στο βάθος της φωτογραφίας διακρίνεται το Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα».
 Λογικά βρισκόμαστε στο τέλος της δεκαετίας του 50, όταν εργολάβοι και πολιτικοί ξεκινούσαν την «δολοφονία» της πόλης. Σύμφωνα με την τεκμηρίωση που έκαναν οι φίλοι της διαδικτυακής ομάδας της Μάρως Μπουρδάκου, «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πανέμορφη πόλη που την έλεγαν Αθήνα», η φωτογραφική λήψη έγινε πριν από το παρκάκι μεταξύ Παπαδιαμαντοπούλου και Αλκμάνος. (σημερινή πλατεία Βραζιλίας) Στο σημείο αυτό επί της Αλκμάνος υπήρχε γέφυρα. Σύμφωνα με τη Σοφία Σουμελά, πρέπει να δείχνει την περιοχή γύρω στο 1958, πριν σκεπαστεί ο Ιλισσός και διαλυθούν τα σπιτάκια που υπήρχαν στη γειτονιά. Οι κάτοικοι της περιοχής αυτό το τμήμα του ποταμού το ονόμαζαν «Αβησσυνία». Μιχαλακοπούλου.

Περισσότερα από 6,5 δισεκατομμύρια διατέθηκαν από το περίφημο μεταπολεμικό σχέδιο Μάρσαλ για αντιπλυμμηρικά και αποχετευτικά έργα στην Αθήνα. Ετσι εξαφάνισαν τον Ιλισσό και τα σπίτια με τα κεραμίδια στην κοίτη του. Στην φωτογραφία του ΄60 διακρίνουμε ελάχιστα από αυτά στην οδό Μιχαλακοπούλου, που γλύτωσαν προσωρινά απο την μπουλτόζα....

Πρόκειται λοιπόν για την λεωφόρο Μιχαλακοπούλου.

Δίπλα στο σημείο που κτίστηκε το Χόλιντεϊ Ινν ( σημερινό Κράουν Πλάζα), υπήρχε μέχρι το 1957 το γήπεδο του Ηλυσιακού, «παρά την κοίτη του Ιλισσού ποταμού», όπως έγραφε το καταστατικό του. Στο πρώτο σπίτι της οδού Ιλισίων, μονοκατοικία παλιά με υπέροχο κήπο, έμενε ο γλύπτης Φωκίων Ρωκ, γνωστός μεταξύ άλλων και για το μνημείο του «Άγνωστου Στρατιώτη», που επιμελήθηκε μαζί με τον αρχιτέκτονα Εμμ. Λαζαρίδη.

Χάρτης με την πορεία του Ιλισού τότε και τώρα.

Ο Ιλισός μπαζώθηκε επί Καραμανλή για να περάσουν τα αυτοκίνητα...

Ο ποταμός κατά περιόδους ήταν πλωτός, αλλά στέρευε το καλοκαίρι. Πήρε το όνομά του από τον ημίθεο Ιλισσό, γιο του Ποσειδώνα και της Δήμητρας, που λατρευόταν σε ιερό κοντά στο λόφο του Αρδηττού. Τα νερά του ήταν καθαρά και οι κάτοικοι απολάμβαναν το πολύτιμο πόσιμο νερό ενώ και πότιζαν τις καλλιέργειές τους. Σήμερα το σκηνικό έχει αντιστραφεί. Το ποτάμι μπαζώθηκε και κυλάει κρυφά και υπόγεια. Πρώτος το 1930 ο ακαδημαϊκός Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλου είχε δημόσια παρέμβει και επισήμανε, πως αν οι νεοέλληνες έκαναν το ατόπημα να καλύψουν τον Ιλισσό, «ο πολιτισμός θα μας διαγράψη από τας δέλτους του»! Ο ηλικιωμένος άνδρας διατηρούσε νεανικό πνεύμα και έγραφε ότι: «πρόκειται περί καταστροφής δευτέρας μετά την του Παρθενώνος, με την διαφοράν ότι εκείνον μεν τον κατέστρεψαν ξένοι, αυτόν δε πρόκειται να τον καταστρέψουν Έλληνες, ως τοιούτοι τουλάχιστον φέρονται εις τα Μητρώα των αρρένων». Την δεκαετία του 50 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή τα συμφέροντα της αυτοκίνησης έφεραν στην περιοχή λεωφόρο που φέρει το επώνυμο του Μιχαλακόπουλου, την ανισόπεδη λεωφόρο Βασ. Κωνσταντίνου και την Καλλιρρόης. Κάτω από αυτά τα έργα «πολιτισμού» βρίσκεται η κοίτη του αρχαίου Ιλισσού που πλέον «κοιμάται». Το ερώτημα είναι εάν στο μέλλον θα βρεθούν οραματιστές πολιτικοί να τον ξυπνήσουν. Μάλλον απίθανο....

mixanitouxronou.gr

.

καλλιμάρμαρα μέγαρα, αληθινά παλάτια, όπου κατοικούσαν οι μεγαλοαστοί. «Βίλλες με θαύματα κήπων, ρυθμοί καινούργιοι, πρωτότυποι, παράξενοι, σπίτια βαριά, αρχοντικά γεμάτα μεγαλοπρέπεια».

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Προς τους πρόποδες του Λυκαβηττού υπήρχαν σπιτάκια, παλαιά, μικρά, χαριτωμένα αλλά επίσης αρχοντικά. Και στο κέντρο η πλατεία Κολωνακίου, «ο πνεύμων της συνοικίας». Μια πλατεία με πιπεριές, δενδροστοιχίες, παγκάκια αλλά και τραπεζάκια από τα καφενεδάκια της γειτονιάς! Γνήσια αθηναϊκή κίνηση.

Το Κολωνάκι είχε ήδη εκσυγχρονιστεί. Είχε αποκτήσει «τριφασικόν» ρεύμα και «Πάουερ», την τελευταία λέξη της μόδας στη συγκοινωνία. Είχε αποκτήσει ακόμη και «ντάνσινγκ»! Βρισκόταν σε μια γωνιά της πλατείας, με την επιγραφή «Ακαδημία Χορού». «Εκεί μέσα υπό τους ήχους της δαιμονισμένης τζαζ γέρνουν τρυφερές και αιθέριες υπάρξεις στις αγκάλες των δανδήδων και στροβιλίζονται εις την μέθη του φοξ και νοιώθουν την αργή νοσταλγία του ταγκό»! Το 1928 επικρατούσε και το περίφημο «Γιάλε», χορός που είχε κατακτήσει τους πάντες: «Οι κομψεπίκομψοι νεανίαι του Κολωνακίου και τα κραγιοναρισμένα χειλάκια των κομψών σιλουεττών θα καλοπεράσουν».

Τον Οκτώβριο του 1928 η πλατεία επιδιορθωνόταν. Οι διάδρομοι που υπήρχαν περιφράσσονταν, ενώ στη μέση τοποθετούνταν μια κτιστή εξέδρα. Κατεδαφίζονταν τα «δημόσια ανακουφιστήρια» που στεγάζονταν σε παράγκα δημαρχίας Μερκούρη για να γίνουν υπόγεια. «Είναι πολύ αμφίβολο εάν υπάρχει μέσα στην άλλη Αθήνα τέτοια συνοικία», έγραφε με έπαρση ο δημοσιογράφος Δ. Χρονόπουλος, τονίζοντας ότι ήταν «καθαρή, με ασφαλτοστρωμένους δρόμους, με φωτισμό, με νερό, με καθαριότητα και όλα τα κομφόρ»!

mikros-romios.gr

.

Αιόλου, στο ισόγειο της οικίας Βρυζάκη. Συνδέθηκε κυρίως με την περίοδο του Όθωνα και του Γεωργίου Α΄ και λειτούργησε από το 1839, όταν το πρωτοάνοιξε ο ιταλός Σάνδον. Τις ημέρες της δόξας όμως, τις γνώρισε όταν πέρασε στα χέρια του Παναγή Βενετσάνου. Ο χώρος του καφενείου ήταν άνετος. Σε ειδικό χώρο οι θαμώνες κάπνιζαν τους ναργιλέδες ή τα τσιμπούκια τους. Στην αίθουσα δίπλα από τους θεριακλήδες υπήρχε ένα μπιλιάρδο στο οποίο έπαιζαν κυρίως οι Ευρωπαίοι πελάτες ή ξένοι περιηγητές. Φυσικά διάβαζαν τις εφημερίδες τους και συζητούσαν για τους βουλευτές.
Οι απόψεις τους ήταν βαρόμετρο για τους πολιτικούς, που συχνά έστελναν εκεί τα τσιράκια τους για να προβάλλουν το έργο τους και να προσελκύσουν ψηφοφόρους.

Σε ατιτλοφόρητο φυλλάδιο του 1863, ο συντάκτης έγραφε ότι το καφενείο, «δύναται να θεωρηθεί ως η κεντρική διεύθυνσις της εκκλησίας του λαού. Εκεί δικάζονται βασιλείς και υπουργοί, εκεί αποκαλύπτονται επιτηδείως πρόσωπα και ενέργειες, εν αυτώ η νεότης αντιτάσσει την οιστρήλατον ευφυΐαν της εις τας αυστηράς κρίσεις των γερόντων»....

Συχνά πολλοί νέοι που περνούσαν από το καφενείο και ήταν αντίθετοι με το καθεστώς της μοναρχίας, κρατούσαν στα χέρια τους την ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης και διάβαζαν φωναχτά τους λόγους του Μιραμπό και του Ροβεσπιέρου. Οι συζητήσεις των αντιμοναρχικών νέων συνεχίζονταν συνήθως στα γραφεία του αντιπολιτευόμενου φύλλου «Το μέλλον της Πατρίδας», που θεωρούνταν ως η νοητή επέκταση του πολιτικού καφενείου. Στην Ωραία Ελλάδα άρχιζαν ή κατέληξαν διάφορες κινητοποιήσεις, όπως για παράδειγμα τα Σκιαδικά που κατέληξαν σε σκληρές συγκρούσεις ανάμεσα σε φοιτητές και την αστυνομία. Το όνομα του ποιητή Αλέξανδρου Σούτσου συνδέθηκε με την Ωραία Ελλάδα, εξαιτίας της δράσης που είχε αναπτύξει εναντίον του Όθωνα. Ο Σούτσος είχε δημοσιεύσει τότε το τρίτο φυλλάδιο της «Τρίτης Σεπτεμβρίου», με το οποίο κατηγορούσε για πολλά θέματα τον πρωθυπουργό Ανδρέα Μεταξά και μέλη της κυβέρνησης.
Οι υπουργοί που διάβαζαν τις σκληρές κριτικές του απάντησαν βίαια, στέλνοντας μπράβους να χτυπήσουν τον Σούτσο μέσα στο καφενείο Ωραία Ελλάς. Ο ποιητής τελικά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση, ενώ οι υποστηρικτές του οργάνωσαν εκδηλώσεις συμπαράστασης μέσα στο χώρο του καφενείου. Αιόλου 1905 στην συμβολή με την Ερμού.

Η Αιόλου στην συμβολή με την Ερμού (1905)

Ο κύκλος των ρομαντικών ποιητών

Η Ωραία Ελλάς πάντως υπήρξε και σημείο συνάντησης πολλών ρομαντικών ποιητών της εποχής που δημιούργησαν τον δικό τους κύκλο, όπως οι Παράσχος, Βασιλειάδης, Παπαρρηγόπουλος, Ορφανίδης και άλλοι. Το 1862, λίγο πριν από την έξωση του Όθωνα, απαγορεύτηκε για μικρό χρονικό διάστημα η λειτουργία του καταστήματος, καθώς το καφενείο σχεδόν είχε εξελιχθεί σε λέσχη καρμπονάρων....

Η αστυνομία θεωρούσε ότι ο χώρος ήταν επικίνδυνος εξαιτίας των ιδεών που διακινούνταν από τους αντιμοναρχικούς πελάτες, οι οποίοι έκαιγαν τα φύλλα της φιλοβασιλικής εφημερίδας «Ελπίς». Δέκα χρόνια αργότερα, η αίθουσα μπιλιάρδου είχε μετατραπεί σε χρηματιστήριο, όπου με τα Λαυρεωτικά ο κόσμος αγόραζε μετοχές φούσκες και τελικά έχασε τα λεφτά του. Υστερα από λίγο, το ιστορικό καφενείο έπαψε να λειτουργεί. Το κλείσιμο της Ωραίας Ελλάδας προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, καθώς η εξαφάνισή του από την καθημερινότητα των Αθηναίων, αποτέλεσε για τον τύπο της εποχής «βέβηλη» πράξη. Στη θέση του άνοιξε το καλοκαίρι του 1879 εμπορικό κατάστημα με μάλλινα είδη κρατώντας όμως την ίδια ονομασία.

Πληροφορίες : Φιλολογικά σαλόνια και καφενεία της Αθήνας, Γιάννης Παπακώστας, εκδόσεις Πατάκη....

mixanitouxronou.gr/

.

σκύβω ξανά στην οθόνη και τις αφήνω να με πλακώσουν σαν κουβέρτες λουσμένες στον ιδρώτα. Είναι τέτοια η άφατα ενοχλητική δύναμή τους, είναι το συναισθηματικό ισοδύναμο μιας φαγούρας την οποία επιμένεις να ξύνεις.

Όλες οι δημοσιογραφικές ερμηνείες του κόσμου όμως δεν αρκούν για να πείσουν όσο οι εικόνες του Δημήτρη Μπούρα. Το φωτορεπορτάζ αυτό είναι πολύ πέρα από τα ηδονοβλεπτικά καρέ των εφημερίδων και τα αποστασιοποιημένα τηλεοπτικά κλιπ, όλα τους ιδωμένα υπό την ασφάλεια των τηλεφακών και των μακρινών αποστάσεων. Αυτές οι φωτογραφίες διαπερνούν το δέρμα, ποτίζουν τους πόρους. Τις περνάω στο Photoshop, σκύβω κοντά τους, μεγεθύνω τα πίξελ, απομακρύνομαι και πλησιάζω, μα το εφέ είναι σταθερά αμετακίνητο: εδώ υπάρχουν αχρηστεμένες φλέβες και μπλαβιασμένα αγγεία. Υπάρχει η αποφορά της σήψης και οι βλεννώδεις, χαίνουσες πληγές. Υπάρχει αίμα και πύον. Εδώ υπάρχει πρέζα απτή, που τη μυρίζεις και την αγγίζεις με τα δυο σου χέρια.
Στο δικό μου μάτι, που έχει ατενίσει το θέαμα αμέτρητες φορές, υπάρχει επίσης και βαθιά ανθρωπιά. Πίσω από τη χαρμάνα, πέρα από τη ντάγκλα της φτιάξης και το μανιακό ψηλαφητό σε αναζήτηση της ακέραιης φλέβας, διακρίνω νοιάξιμο και αλληλοβοήθεια, μια μακάβρια συλλογικότητα, αν προτιμάτε. Μια από τις πιο συγκλονιστικές παραμέτρους αυτού του porftfolio είναι το πόσοι άνθρωποι κινητοποιούνται προκειμένου να κατορθώσει να χτυπήσει τη δόση του ένας. Κανείς εδώ πέρα δεν μπορεί να βαρέσει μόνος. Κυκλοφορώ μέσα στις εικόνες του Μπούρα σαν να περιφέρομαι μέσα στα σοκάκια τραγουδιών του Λου Ριντ: «I’m searching for my mainline, I said I couldn’t hit it sideways». Ο παραλληλισμός δεν είναι αδόκιμος. Ο Λου Ριντ συνυπήρχε μαζί με τους πρωταγωνιστές των τραγουδιών του, ο Δημήτρης Μπούρας συμβίωσε με τους χαρακτήρες των φωτογραφιών του. Εμείς οι υπόλοιποι, παρατηρούμε από τις κερκίδες. Κοιτάζουμε τις εικόνες, αναστενάζουμε, και φεύγουμε γραμμή για το νιπτήρα. Όσο όμως και να πλύνει κανείς τα χέρια, η βρώμα δε λέει να καθαρίσει. Τι θα κάνουμε;

 

«υποχθόνιο ποταμό» του Δημάρχου Αθηναίων Γ. Τσόχα και την «υπόγεια λίμνη» του Π. Τσίλλερ. Δύο υποθέσεις σχετικές με το νερό, η έλλειψη του οποίου απασχολούσε πάντα τους κατοίκους αυτής της πόλης. Αφηγητής μας και «ονειροκρίτης» ο δημοσιογράφος και πολιτευτής Θεόδωρος Βελλιανίτης και μία από τις περισπούδαστες «μικρές ιστορίες» του.

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά

Νερουλάς γεμίζει στάμνα νοικοκυράς.

Ο «υποχθόνιος ποταμός»
του Δημάρχου Γ. Τσόχα

Το 1922, όταν δημάρχευε ακόμη ο Γεώργιος Τσόχας, η υδραυλική υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων ανακοίνωσε ότι είχε ανακαλύψει στο κτήμα Συγγρού στο Μαρούσι έναν «υποχθόνιο ποταμό». Συμφώνως προς όσα υποστήριζαν οι άνθρωποι του Δήμου Αθηναίων ο ποταμός αυτός είχε πλάτος 45 μέτρων και μπορούσε «να πνίξει κατά γράμμα και κατά πράγμα τας Αθήνας»! Μάλιστα, η δημοτική υδραυλική υπηρεσία είχε υπολογίσει ότι με δαπάνη ενός εκατομμυρίου δραχμών θα διοχέτευε αμέσως σαράντα οκάδες νερού, το οποίο θα ανακούφιζε την πόλη εκείνο το καλοκαίρι, ενώ τον επόμενο χρόνο θα ακολουθούσε η μακρά σειρά των σαράντα μέτρων του ποταμού. Εννοείται ότι μια τέτοια ανακάλυψη σε μια πόλη που διψούσε δεν ήταν απλώς σπουδαία, αλλά ήταν ζήτημα ύπαρξής της.
Τι απέγινε αυτός ο ποταμός; «Διέφυγε κάτω από το έδαφος, χωρίς να τον πάρωμεν χαμπάρι;», όπως χαρακτηριστικά αναρωτιόταν ο Θ. Βελλιανίτης. Η ανακάλυψη «έφυγε» μαζί με τον απελθόντα και πράγματι δημιουργικό Δήμαρχο Αθηναίων Γ. Τσόχα. Ο διάδοχός του Σπύρος Πάτσης αναγκάσθηκε να ομολογήσει ότι μπορούσε να εξοικονομήσει λίγο περισσότερο νερό από τις προηγούμενες χρονιές, αλλά δεν ήταν δυνατόν να εξυπηρετηθεί μια πόλη που αριθμούσε πλέον 700 χιλιάδες κατοίκους.

Γυναίκες βγάζουν νερό από πηγάδι.

Η «υπόγεια» λίμνη Τσίλλερ
και οι… τυφλές αγριόπαπιες
Αλλά η άποψη Τσόχα περί του νερού δεν ήταν πρωτόγνωρη στις αθηναϊκές εξελίξεις. Δεκάδες περιπτώσεις και ισάριθμα ανέκδοτα τεκμήρια περιμένουν τον αδηφάγο ερευνητή να τα ανακαλύψει και να τα δημοσιεύσει. Μία τέτοια περίπτωση ήταν και αυτή του μηχανικού Παύλου Τσίλλερ, αδελφού του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1880, ο Παύλος Τσίλλερ υπέβαλε στον Χαρίλαο Τρικούπη μακρά έκθεση υποστηρίζοντας ότι στην Αττική υπήρχε μια απέραντη υπόγεια λίμνη, η οποία είχε τη δυνατότητα να υδρεύσει όχι μία αλλά τριάντα πόλεις σαν την Αθήνα.
Μάλιστα, ο Θ. Βελλιανίτης θυμόταν και λεπτομέρειες, όπως ότι στη λίμνη αυτή «θα υπήρχαν αφεύκτως και άφθονες αγριόπαπιες, έχουσαι το ελάττωμα να είνε τυφλές»! Έτσι, εκτός από το νερό οι Αθηναίοι θα απολάμβαναν και κυνήγι «στραβό μεν, αλλ’ άφθονον». Ο κόσμος έμεινε κατάπληκτος από την ανακάλυψη. Αργότερα, όμως, μελέτες απέδειξαν ότι ούτε λίμνη ούτε στραβές αγριόπαπιες υπήρχαν. Σβήστηκε λοιπόν άδοξα ένα ωραίο θερινό όνειρο.

Παροχή νερού σε γειτονιά των Αθηνών.

Ο Στέφανος Ξένος
και ο πλωτός… ποταμός
Λίγο αργότερα διενεργήθηκαν δημοτικές εκλογές. Και πάλι το νερό αποτελούσε το φλέγον ζήτημα της επικαιρότητας αλλά και των προγραμμάτων των διαφόρων υποψηφίων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων. Ο Δήμαρχος που θα τοποθετούσε 30 βρύσες σε διάφορες γειτονιές μπορούσε να είναι βέβαιος ότι θα απολάμβανε την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του. Πράγματι, παραμονές των εκλογών τοποθετούνταν βρύσες, οι οποίες ήταν καθ’ όλα λαμπρές, έχοντας μόνον το ελάττωμα της βρύσης των Αβδήρων, δηλαδή δεν πρόσφεραν νερό…
Οι υποψήφιοι που δεν βρίσκονταν στην εξουσία δεν μπορούσαν να τοποθετήσουν βρύσες. Οπότε, υπόσχονταν ότι θα μεταφέρουν τόσο νερό που σε κάθε άτομο θα αναλογούσαν πολλές εκατοντάδες οκάδες. Κατά περίεργο τρόπο, όλοι θα έβρισκαν τα νερά στο υπέδαφος της αττικής γης. Χαρακτηριστικότερο και πολυσυζητημένο είναι ίσως το παράδειγμα του αξιοπρεπούς αλλά και δαιμόνιου δημοσιογράφου και μυθιστοριογράφου Στέφανου Ξένου (1821-1894). Υποσχόταν ότι θα διατρήσει τον Βράχο της Ακρόπολης, απ’ όπου θα περνούσε η αύρα του Σαρωνικού δροσίζοντας τους καιόμενους Αθηναίους, ενώ θα μετέφερε ποσότητες υδάτων τέτοιες, ώστε να σχηματιστεί ένας πλωτός ποταμός.

Η πλατεία Δεξαμενής στο Κολωνάκι το 1910.

Λευκά ατμόπλοια
και … πράσινα όνειρα
Στον πλωτό ποταμό θα ανέπλεαν και θα κατέπλεαν λευκά ατμόπλοια, οπότε η Αθήνα, εκτός από την παλαιά οδό Φαλήρου, θα διέθετε και την… υγρή της λεωφόρο, μέσω της οποίας θα συγκοινωνούσε πλωτά με τη θάλασσα. Η φαντασία του Στ. Ξένου, συγγραφέα του «Πατρόκλου Σκοπελίδου ή της πλεκτάνης των πλεκτανών», ήταν πλούσια και δημιουργούσε στην Αττική έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο. Έπλαθε μια Αθήνα την οποία θα ζήλευε ακόμη και το υγρό Λονδίνο. Η ξηρά γη μετατρεπόταν σε πράσινο όνειρο με εξοχές, παραποτάμους, μεγάλα ξενοδοχεία και τεράστιες βιομηχανικές μονάδες.
Ωστόσο, ο Στέφανος Ξένος δεν εκλέχθηκε Δήμαρχος Αθηναίων και η πόλη έχασε τη μεγάλη ευκαιρία. Αλλά και σε επόμενες εκλογές, στις οποίες υποψήφιος Δήμαρχος ήταν ο περίφημος Ιωάννης Σουμαρίπας, παρουσιάστηκε το πρόγραμμά του στηριγμένο και αυτό στα πλούσια πλην υπόγεια ύδατα της αττικής γης. Οι Αθηναίοι όμως δεν κατανόησαν το όραμα του Σουμαρίπα. Δεν τον εξέλεξαν Δήμαρχο χάνοντας την ευκαιρία να λύσουν το πρόβλημά τους.

mikros-romios.gr

.

το έθιμο στην Ελλάδα του 1916. Το πηγάδι που βλέπετε, είναι πολύτιμο καθώς δεν υπάρχει κεντρική ύδρευση στην περιοχή. Το μέσο μεταφοράς του νερού είναι οι αμφορείς, όπως και πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια, στην αρχαία Ελλάδα. Τα πλοία στο λιμάνι όμως άλλαξαν. Δεν είναι ξύλινα αλλά σιδερένια θηρία και δεν είναι αθηναϊκά αλλά ξένα. Είναι μια δύσκολη περίοδος για τους Έλληνες καθώς τα γαλλικά στρατεύματα έχουν αποβιβαστεί για λογαριασμό της Αντάντ και πραγματοποιούν αποκλεισμό της χώρας.

Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του γαλλικού υπουργείου πολιτισμού και η λήψη έγινε μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου του 1916. Η μάνα με την κόρη είναι στη σημερινή ακτή Ξαβερίου στο λιμάνι του Πειραιά. Πηγή φωτογραφίας: Ministère de la Culture (France) Τεκμηρίωση: Η Αθήνα μέσα στο χρόνο, Δέσποινα Δρεπανιά...

mixanitouxronou.gr

.

νύχτα, αληθινό πανηγύρι, τέλειο γλέντι!

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.

Εκεί οι αβρές και μη υπάρξεις της Πλάκας, των Αγίων Ασωμάτων, του Ψυρρή. Εκεί οι περιπατητές και οι περιπατήτριες. Εκεί, στην πλατεία, πετύχαιναν την επίστρωση του λάρυγγα με ένα λουκούμι στα γύρω καφενεία. Μια ορχήστρα «από παντούφλες και τσόκαρα», όπως έγραφε ο ρεπόρτερ της εποχής, έπαιζε από τις 9 το βράδυ μέχρι τα μεσάνυχτα. Τα παντοφλάκια και τα στραβοπατημένα σκαρπινάκια προκαλούσαν την ίδια συγκίνηση στην ψυχή των κουτσαβάκηδων που ήταν όλοι εκεί. Κάθε «πλαφ» της κεντημένης παντόφλας αντηχούσε στο βάθος της καρδιάς του μόρτη ως τόνος γιαρέ γεμάτος από τεμπελιά και ηδυπάθεια.
Και μόνον όταν η παντόφλα φτερούγιζε, με την επέμβαση του χεριού, στο πρόσωπο του αναιδούς κορτάκια, τότε μόνον εκείνο το «πλαφ» δεν ήταν στροφή, ούτε αμανές, αλλά κρότος ξερός και πεζός που διαλαλούσε στα πλήθη τη χειραφέτηση της Πλακιώτισσας Αθηναίας.

Κρυονέρι, φιστίκια και πασατέμπος. Όλη η πλατεία έμοιαζε με αγορά, παρά με περίπατο. Κοφίνια γεμάτα πορτοκάλια, εκθέματα του Άργους, κανατοφόροι μόρτηδες και πασατέμποροι περιέρχονταν το πλήθος και προκαλούσαν μπερδεύονταν με τα σφυρίγματα και τις φωνές της μορταρίας, τους έρωτες και τις φλογερές συζητήσεις τους αγοραστές. Τα αραπόσταρα και το ούζο με το λουκούμι, μεταξύ λογίων κουτσαβάκηδων περί θεάτρου και καλλιτεχνίας εν γένει…

http://mikros-romios.gr

.

οποίου τότε ήταν ο φυσικός και αστρονόμος, Καθηγητής Γεώργιος Βούρης. Η τελετή των εγκαινίων έγινε με άκρα επισημότητα, παρουσία του βασιλιά Όθωνα και μελών της Ιεράς Συνόδου....

Τα σχέδια του Χάνσεν τα παρουσίασε ο αρχιτέκτονας Εντουάρντ Σούμπερτ και για τα τελικά σχέδια ζητήθηκε η γνώμη των καθηγητών Βούρη και Σουμάχερ, μεγάλου αστρονόμου της εποχής. Το κτήριο έχει το σχήμα σταυρού και κάθε άκρη του προσανατολίζεται σε ένα σημείο του ορίζοντα. Στο κέντρο υπάρχει ένας μικρός θόλος. Πρώτος διευθυντής του μουσείου είναι ο Βούρης, ο οποίος με τον όχι πολύ πλούσιο εξοπλισμό με τον οποίο ξεκίνησε το αστεροσκοπείο, κατάφερε να δημοσιεύσει αρκετές εργασίες στο περιοδικό Astronomische Nachrichten.

Ωστόσο μεγάλο τμήμα του έργου του, έμεινε αδημοσίευτο, όπως το ότι είχε προσδιορίσει την θέση 1000 αστέρων. Ο Βούρης μεταξύ άλλων προσδιόρισε τις γεωγραφικές συντεταγμένες του αστεροσκοπείου που αποτέλεσαν τη βάση για τη χαρτογράφηση της Ελλάδος. Μετά τον Βούρη η διοίκηση του αστεροσκοπείου περνά στα χέρια του καθηγητή Ιωάννη Παπαδάκη. Μετά τον Παπαδάκη, τη διεύθυνση αναλαμβάνει ο Γερμανός Ι. Σμιθ, ο οποίος με τη χρηματοδότηση της οικογένειας Σίνα επιμελήθηκε την συντήρηση και την επισκευή των οργάνων του αστεροσκοπείου καθώς και την συνέχιση του επιστημονικού του έργου με μεγαλύτερο επίτευγμα την χαρτογράφηση της ορατής επιφάνειας της σελήνης. Μετά τον Σμιθ, όταν και παύει η χρηματοδότηση του αστεροσκοπείου από την πλούσια οικογένεια, το έργο περιορίζεται κυρίως σε μετεωρολογικές παρατηρήσεις. Το 1890 μετά από ψήφιση νόμου, τα αστεροσκοπείο περνάει στο ελληνικό δημόσιο και η διεύθυνση στον Καθ. Δ. Αιγινήτη, ο οποίος σπεύδει να βρει μεγάλες χορηγίες και να πετύχει δωρεές. Αναβαθμίζει τον εξοπλισμό του αστεροσκοπείου με 4 τηλεσκόπια και το μετεωρολογικό δίκτυο, το οποίο προς το τέλος της θητείας του αριθμεί περίπου εκατό σταθμούς. Ιδρύει επίσης την σεισμολογική υπηρεσία. Το έργο του Αιγινήτη ήταν τεράστιο, όχι μόνο για το αστεροσκοπείο αλλά και για το κράτος.

Έχει διατελέσει δύο φορές υπουργός παιδείας και είναι ο ιδρυτής της ακαδημίας της Αθήνας. Ουσιαστική είναι η συμβολή του για την εισαγωγή στην Ελλάδα του παγκόσμιου χρονομετρικού συστήματος και της ώρας της ανατολικής Ευρώπης (1916), καθώς και του Γρηγοριανού ημερολογίου (1923). Στην κορυφή του λόφου των νυμφών, στο θησείο, βρίσκεται το εθνικό αστεροσκοπείο Αθηνών το οποίο θεμελιώθηκε στις 26 Ιουνίου 1842, ημέρα ολικής έκλειψης ηλίου, και ολοκληρώθηκε το 1846. Διαχρονικά όμως το αστεροσκοπείο Αθηνών δεν είναι το μόνο αστεροσκοπείο που έχει σταθεί σε αυτόν τον λόφο. Στην Πνύκα έχουν βρεθεί τα θεμέλια του ηλιοσκοπίου του Μέτωνα, ενός πύργου με εμβαδόν τέσσερα τετραγωνικά μέτρα, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν για να παρατηρούν τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων....

mixanitouxronou.gr

.

«ταγμάτων εφόδου» της Χρυσής Αυγής. Η Αχαρνών είναι ένα μέρος που κανείς μάλλον δε θα διάλεγε να ζήσει. Ωστόσο, έχει ζωή -ίσως πιο πραγματική από τα όμορφα πλην κομματάκι «αποστειρωμένα» προάστια που αν ξεμείνεις από τσιγάρα πρέπει να χαλάσεις το μισό ντεπόζιτο βενζίνης για να βρεις περίπτερο και αν τύχει να περπατήσεις μόνος σου τη νύχτα νιώθεις λες κι είναι ο Αγγελόπουλος πίσω και σε τραβάει μονοπλάνο.

Τις μέρες που περάσαμε στην Αχαρνών, στη διαδρομή από την Πλατεία Βάθης μέχρι τα Πατήσια, χαζεύαμε τις απλωμένες μπουγάδες στα στενά της, στήναμε – μάταια – καρτέρι έξω από τη Μασονική Στοά,  θυμόμασταν το τελευταίο punk party που πήγαμε στη Βίλα Αμαλίας, πριν αυτή γίνει σουπεράκι στα δελτία των 8. Ηταν λες και βρισκόμασταν διαρκώς στο μεταίχμιο μεταξύ παλιού και νέου. Από τη μια η «Νέα Ελλάδα» ως συντελεσμένη πραγματικότητα φτώχειας, εγκατάλειψης και μιζέριας κι απ’ την άλλη τα απομεινάρια της παλιάς Αθήνας. Μια μηχανή του χρόνου που κρύβεται στις φιγούρες των γέρων που στέκονται πίσω από τα κλειστά πατζούρια και σε όσες μικρές βιοτεχνίες ρούχων δεν έχουν κατεβάσει ακόμα ρολά. Αυτές οι γειτονιές που σήμερα συνοδεύουν τα δελτία αστυνομικών συμβάντων και τις θαμμένες αγγελίες για ευκαιρίες στα ακίνητα, παλιά κατοικούνταν από μεσοαστικά στρώματα Αθηναίων. Στη συνέχεια οι περισσότεροι απ’ αυτούς μετακινήθηκαν προς τα προάστια. Τη θέση τους πήραν στρατιές απόκληρων μεταναστών και προσφύγων που αναρωτιούνται ίσως ακόμα στα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα των υπογείων της περιοχής, αν αυτός ήταν ο δρόμος για τη Δύση.

Αυτοί που ήρθαν στις αρχές του ‘90 και προέρχονται κυρίως από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, κάπως ενσωματώθηκαν και κατόρθωσαν να συγκροτήσουν στοιχειώδεις όρους διαβίωσης. Οι τελευταίοι που ξεκίνησαν από την Αφρική και τις εμπόλεμες ζώνες της Ασίας στοιβάζονται ανά δεκάδες σε άθλια καταρρέοντα παλιά διαμερίσματα και κλειδώνονται τα βράδια νωρίς σπίτι τους για να μη «πέσουν» πάνω στα μαχαίρια μαυροντυμένων ανδρών με ξυρισμένα κεφάλια. Συνήθως προπομπός τους είναι γυναίκες με έντονο ντεκαπάζ. Βλέπεις η μεγαλύτερη αντίθεση της Αχαρνών είναι ότι σαφώς συνιστά την πιο πολύχρωμη γωνιά της πόλης και αντί να αποτελέσει ένα πείραμα κοινοτικής συνύπαρξης και πολιτισμικής ανταλλαγής, μετατράπηκε στην οδό του μίσους. Από εδώ, με επίκεντρο τον Άγιο Παντελεήμονα, ξεκίνησε η ρατσιστική δράση της Χρυσής Αυγής. Ο φόβος παγιώθηκε στην Αχαρνών και έμειναν μόνο τα φώτα από τα αμέτρητα, νόμιμα και παράνομα μπουρδέλα να διασαλεύουν το σκοτάδι.

Στην Αχαρνών δεν υπάρχουν λαμπερές αλυσίδες καταστημάτων, μόνο μικρά μαγαζιά που πουλούν φθηνά ρούχα και είδη λαϊκής ανάγκης. Ούτε χώροι μαζικής ψυχαγωγίας και διασκέδασης, μόνο τα καφενεία των μεταναστών. Κανείς δε μετακινείται εδώ για να βγει. Μοναδική εξαίρεση, το club Nirvana, ένα από τα ελάχιστα swingers club της Αθήνας. Το σεξουαλικό απωθημένο βρίσκει εδώ ένα χώρο που διαφεύγει από την ασφυκτική σεμνοτυφία και εκδηλώνεται σε οριακές μορφές. Αυτό που κυρίως υπάρχει στην Αχαρνών είναι άδειες βιτρίνες, απλωμένα χέρια στα συσσίτια της εκκλησίας και καροτσάκια που ψάχνουν σε ανοιγμένους κάδους. Και εκείνο το ενοχλητικό «γκρίζο» που δραπετεύει από τους όγκους του μπετόν και αντανακλά στα βλέμματα των ανθρώπων.

Οι ηλικιωμένοι κάτοικοι της περιοχής μετακινούνται με συστολή και διστακτικότητα για να διεκπεραιώσουν τις βασικές ανάγκες της καθημερινότητας τους εξαιτίας της παραβατικότητας αλλά και της έλλειψης κοινωνικών υπηρεσιών που θα μπορούσαν να τους υποστηρίξουν. Οι περισσότεροι έχουν πληγεί από τις απανωτές περικοπές στις συντάξεις και τα εισοδήματα τους.

Ο Άγιος Παντελεήμονας λειτούργησε ως πρόπλασμα για το όραμα μίσους και βίας της Χρυσής Αυγής με απώτερο σκοπό να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την πόλη. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές ο Ηλίας Κασιδιάρης απέσπασε στο 6ο διαμέρισμα το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην Αθήνα με 18,8%. Οι αντιρατσιστικές κινήσεις που δραστηριοποιούνται εδώ , προσπαθούν να αποκόψουν αυτή την πορεία και να σβήσουν τα ίχνη του φασισμού.

Μια ιδιαίτερη κατηγορία μεταξύ του μεταναστευτικού πληθυσμού που μένει εδώ, είναι οι γυναίκες. Οι περισσότερες προέρχονται από τα κράτη της Ανατολής και είναι μουσουλμάνες. Για τις μετανάστριες μουσουλμάνες γυναίκες η μαντήλα έχει μια αμφίσημη ανάγνωση. Είναι ένα σύμβολο καταπίεσης – σύμφωνα με τις αναλύσεις του δυτικού φεμινισμού – ,για τις ίδιες όμως συχνά λειτουργεί ως στοιχείο κοινοτισμού και υπόμνησης της πατρίδας τους.

Η περιοχή έχει υψηλό συντελεστή δόμησης. Παλιές πολυκατοικίες, με ορατά σημάδια εγκατάλειψης, ορθώνονται και δημιουργούν ένα συνεχές με το μουντό χρώμα του ουρανού.

Τα βράδια νεαροί μετανάστες και πρόσφυγες μαζεύονται ανά παρέες στα πλατύσκαλα των σπιτιών και συζητούν ζωηρά όλοι μαζί. Γι’ αυτούς αποτελεί έναν ιδιότυπο τρόπο ψυχαγωγίας -μια τελετουργία συλλογικής κοινωνικής αποφόρτισης.

Όσο πέφτει η νύχτα, τόσο αραιώνει η κίνηση στην Αχαρνών. Αυτοί που θα τύχει να περπατήσουν εκείνες τις ώρες, το κάνουν βιαστικά και προσεκτικά. Τα φαινόμενα παραβατικότητας που σχετίζονται με τις κλοπές τσαντών και χρυσαφικών αλλά και με τη χρήση ή διακίνηση ναρκωτικών είναι συχνά. Μόνιμη είναι και η δράση κυκλωμάτων που αφορούν τον έλεγχο της νύχτας και το trafficking.

Στην περιοχή πέριξ της πλατείας Βικτωρίας και των οδών Αχαρνών, Πατησίων και Φυλής έχει συγκεντρωθεί μεγάλος αριθμός παράνομων στην πλειοψηφία τους οίκων ανοχής. Σ’ αυτούς εργάζονται σε καθεστώς καταναγκαστικής ή εξαναγκαστικής πορνείας λίγες Ελληνίδες και εκατοντάδες μετανάστριες που μπλέχτηκαν στα δίκτυα της διεθνούς σωματεμπορίας και ζουν πλέον σε απόλυτα εκβιαστικές συνθήκες.

Κατά μήκος της Αχαρνών υπάρχουν πολλές χριστιανικές εκκλησίες, όχι μόνο ορθόδοξες αλλά και των υπόλοιπων χριστιανικών κοινοτήτων που ζουν στην περιοχή.

Οι μετανάστες καμιά φορά στις εσωτερικές τους διαδικασίες και τις μικρές γιορτές ντύνονται με τις παραδοσιακές στολές της πατρίδας τους. Σ’ αυτή την περίπτωση η λαμπερή ενδυμασία επισκιάζει φευγαλέα την εξαθλίωση του μικρού δωματίου που μένουν 10 άνθρωποι μαζί.

Η νέα ανθρωπογεωγραφία της Αχαρνών είναι κάτοικοι που ανήκουν κατά βάση σε λαϊκά στρώματα ή ότι απέμεινε από την άλλοτε κραταία μεσαία τάξη που απειλείται με απότομη φτωχοποίηση. Υπάρχουν διαμερίσματα στην Αχαρνών που αν ανοίξεις την πόρτα αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε κάποια παλιά ελληνική ταινία -τα περίτεχνα κεντήματα, οι βαριές πορσελάνες κι το ελαφρώς ξεβαμμένο κόκκινο κραγιόν στα χείλη ενισχύουν το συλλογικό θυμικό.

Πρόσφυγες από τις σπαραγμένες ζώνες της Αφρικής συνωστίζονται γύρω από την πλατεία Βάθης και ψάχνουν μεροκάματα ανάμεσα σε κατεβασμένα ρολά και «πωλείται». Οι περισσότεροι δε  διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, ενώ οι διαδικασίες παροχής ασύλου είναι άκρως γραφειοκρατικές και δύσκολες με αποτέλεσμα η Ελλάδα να διαθέτει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά χορήγηση ασύλου πανευρωπαϊκά.

Mόνο κατά το δίμηνο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου του 2013 μετά από έλεγχο σε 10 οίκους ανοχής στο 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων σχηματίστηκαν 100 ποινικές δικογραφίες και συνελήφθησαν 59 άτομα. Παρ’ όλα αυτά τα κόκκινα φωτάκια ποτέ δε σβήνουν, αφού ακόμα και όσα μπουρδέλα σφραγίζονται από το Δήμο, επαναλειτουργούν μέσα σε λίγες ώρες κάτω από τα άγρυπνα μάτια του Αστυνομικού Τμήματος Αγίου Παντελεήμονα.

Η Αθήνα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, στην οποία δεν υπάρχει πρόβλεψη για τη λειτουργία επίσημου τεμένους. Δεν υπάρχει καν διάθεση, αφού το τζαμί έχει γίνει πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης με ακροδεξιά κατεύθυνση, αντί να εκλαμβάνεται ως στοιχειώδες ζήτημα σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας. Έτσι, οι χιλιάδες μουσουλμάνοι τελούν το λατρευτικό τους συναίσθημα σε αυτοσχέδια υπόγεια με το διαρκή φόβο του εμπρησμού από τα «τάγματα» της Χρυσής Αυγής.

Το στοιχείο της ορθόδοξης πίστης είναι πολύ έντονο στους Έλληνες που μένουν στην περιοχή. Ειδικά την περίοδο της οικονομικής κρίσης και της γενικευμένης ανασφάλειας υπάρχει μια σαφής τάση αναδίπλωσης στη θρησκεία. Ούτως ή άλλως οι εκκλησίες στην περιοχή είναι από τα ελάχιστα σταθερά και διαχρονικά σημεία και αρκετές οργανώνουν συσσίτια και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.

Το μπετόν είναι μάλλον η επιτομή της υποβάθμισης της Αχαρνών και η σημειολογία της κακής ποιότητας ζωής. Οι ελεύθεροι χώροι είναι ελάχιστοι και το πράσινο,  το χρώμα που λείπει περισσότερο απ’ όλα τα υπόλοιπα, ενώ οι δορυφορικές κεραίες οι σύγχρονες "γέφυρες" των μεταναστών με τις πατρίδες τους.

Οι μετανάστες από τη Ρωσία, τη Ρουμανία και την Αλβανία μένουν χρόνια εδώ και σ’ ένα βαθμό έχουν ενσωματωθεί. Οργανώνουν τη ζωή τους με έναν τρόπο που να προσιδιάζει σε ότι άφησαν πίσω τους. Ειδικά η ρωσική κοινότητα πόνταρε αρκετά στο θρησκευτικό στοιχείο για τη διατήρηση της ταυτότητα της. Στη φωτογραφία διακρίνεται μια ρωσίδα καλόγρια.

Μόλις σουρουπώσει στην Αχαρνών παρέες πιτσιρικάδων μαζεύονται στα στενάκια και πίνουν μπάφους. Φθηνά ναρκωτικά που κυκλοφορούν ελεύθερα και προσφέρουν μια πλαστή αίσθηση προσωρινής ευχαρίστησης.

Γύρω από την Αχαρνών υπάρχουν μικρά αυτοσχέδια τεμένη για να μπορεί ο μουσουλμανικός πληθυσμός να εκφράζει συλλογικά την ανάγκη του για θρησκευτική πίστη. Παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες είναι αντίξοες και κινούνται στο φάσμα της παρανομίας -με διαρκείς απειλές από τις διωκτικές αρχές- οι ιμάμηδες προσπαθούν να διαμορφώσουν μια συνθήκη κανονικότητας μέσα από την προσομοίωση ενός επίσημου λατρευτικού χώρου.

Όταν νυχτώνει η πλατεία Βάθης γεμίζει σκιές. Τα παγκάκια είναι γεμάτα με τρυπημένα χέρια και καλαμάκια. Η διακίνηση φθηνών ναρκωτικών είναι αρκετά διαδεδομένη και το αποτέλεσμα στη ρώσικη ρουλέτα με το θάνατο αμφίρροπο. Προγράμματα street working αναπτύσσονται με διαρκώς μειωμένους πόρους για να αποτρέψουν τους τοξικοεξαρτημένους από τη διάδοση μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Στους οίκους ανοχής της περιοχής εργάζονται κυρίως γυναίκες από τις ανατολικές χώρες σ’ ένα απειλητικό περιβάλλον μαστροπείας και βίας που κάνει δύσκολη τη δυνατότητα διαφυγής. Η γεωγραφία της πορνείας έχει αυστηρή διαστρωμάτωση. Αυτοί οι χώροι απευθύνονται κυρίως στην «πελατεία» των λαϊκών στρωμάτων με περιορισμένα εισοδήματα.

Από τον αστερισμό της παρανομίας και των εξαρτήσεων δε θα μπορούσε να απουσιάζει ο τζόγος. Παράνομες χαρτοπαιχτικές λέσχες ξεφυτρώνουν διαρκώς. Είναι καλά καμουφλαρισμένες και με αυστηρό face control. Οι αρχές έχουν αφήσει ανέγγιχτο αυτό το πεδίο κερδοσκοπίας. Ακόμα κι όσες κλείνουν μετά από κάποια έφοδο της Αστυνομίας, ξανανοίγουν έπειτα από λίγο.

Οι μετανάστες μένουν σε άθλια υπόγεια, αρκετά άτομα μαζί και πληρώνουν με το «κεφάλι». Κοιμούνται όλοι μαζί στο πάτωμα σε χώρους που δε διαθέτουν βασικές υποδομές. Έξω απ’ αυτά οι ανάσες είναι πιο άνετες. Το βλέμμα όμως παραμένει στραμμένο κάτω ως υποδήλωση ενός μείγματος απογοήτευσης και νοσταλγίας.

Η προσκόλληση στην Εκκλησία είναι ορατή, στους ναούς που ξεπροβάλλουν ανά λίγα τετραγωνικά μέτρα και στα κυριακάτικα πρωινά, στα μαγαζιά που ασχολούνται με το εμπόριο εκκλησιαστικών ειδών.

Η εκτόνωση της σεξουαλικής καταπίεσης είναι βασικό – αν και συγκαλυμμένο – μοτίβο στην Αχαρνών. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν εκτός από τους άπειρους οίκους ανοχής, club με στριπτιζ, σινεμά που προβάλλουν ταινίες πορνό και ένα swinger’s club. Ο υποκριτικός καθωσπρεπισμός που διαχέεται το πρωί στην πόλη, ραγίζει τα βράδια εδώ με βίαιο συχνά τρόπο.

Όπως συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα, τα μοναδικά μαγαζιά που ανοίγουν μαζικά την εποχή της οικονομικής κρίσης, είναι αυτά της αγοράς χρυσού. Με πολλές παραβιάσεις της κείμενης νομοθεσίας εκμεταλλεύονται την εξαθλίωση των νοικοκυριών εξαγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές χρυσαφικά παντός είδους, μερικά απ’ τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της μνήμης μιας οικογένειας.

Εξαιτίας των αυξημένων κλοπών -αυτοκινήτων και μηχανών- που έχουν παρατηρηθεί, υπάρχουν πολλοί ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης που εγγυώνται την ασφάλεια των οχημάτων -όχι απαραίτητα και την αισθητική στη διακόσμηση τους. Ο συγκεκριμένος ανήκει σε μια γυναίκα-οπαδό της Χρυσής Αυγής που πείστηκε από τη μεταστροφή της οργάνωσης από τον ανοιχτό παγανισμό στην πιο mainstream ελληνική ορθοδοξία.

Όταν βρέχει στην Αχαρνών είναι σα να αντανακλά ο καιρός την ψυχική διάθεση των κατοίκων της. Αυτή την απογοητευμένη όψη κάτω από μια ομπρέλα φθηνής κινέζικης απομίμησης που ξαφνιάζεται μόνο από το απρόσμενο φλας του φωτογραφικού φακού.

Πριν από μερικά χρόνια οι νύχτες ήταν πολύ πιο ζωηρές στην Αχαρνών. Πλέον οι μετανάστες αποφεύγουν να κυκλοφορούν πολύ με νωπές τις μνήμες από τις βίαιες επιθέσεις ομάδων που πρόσκεινται στη Χρυσή Αυγή. Παράλληλα, η οικονομική κρίση κράτησε τους Έλληνες κατοίκους στα σπίτια τους. Η ερήμωση στην Αχαρνών έχει διττή διάσταση: πραγματική και συμβολική.

Η περιοχή διακρίνεται από μικρά μαγαζιά με είδη λαϊκής ανάγκης που προσπαθούν να συγκρατήσουν τις τιμές για να είναι προσιτά στους κατοίκους. Δε λείπουν βέβαια και πολύ βασικές παραβιάσεις της αγορανομικής νομοθεσίας. Η ποιότητα ζωής δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα για όλους τους πολίτες αλλά διακύβευμα που φιλτράρεται από το πορτοφόλι τους.

Σ’ αυτή τη γωνιά της πρωτεύουσας συγκεντρώνονται μετανάστες και πρόσφυγες από τις χώρες της Ανατολής και της Αφρικής. Οι περισσότεροι δεν έχουν χαρτιά με αποτέλεσμα να είναι απολύτως εκτεθειμένοι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στις ρατσιστικές επιθέσεις. Είναι πάντα φθηνά εργατικά χέρια και σπάνια υποκείμενα δικαιωμάτων. Δεν έχουν όνομα, πρόσωπο, ταυτότητα.

Όταν τελειώνει η Λαϊκή, εμφανίζεται δειλά δειλά μια διαρκώς διευρυνόμενη κατηγορία πολιτών που άτυπα ταξινομήθηκε ως «β’ διαλογής». Είναι Έλληνες και μετανάστες που βιώνουν έντονη φτώχεια και δε διαθέτουν καθόλου πόρους για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους. Το ρόλο της πρόνοιας γι’ αυτούς υποκαθιστούν τα συσσίτια της Εκκλησίας και τα περισσεύματα από τη λαϊκή αγορά.

Όσο κι αν η υιοθέτηση ακροδεξιών και μισαλλόδοξων αντιλήψεων που βασίζονται στο διαχωρισμό των ανθρώπων στη βάση της εθνότητας, του χρώματος και του θρησκεύματος κερδίζει έδαφος σ’ ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τα παιδιά φαίνεται να έχουν ισχυρά αντισώματα. Γι’ αυτά οι κοινές εμπειρίες στο παιχνίδι της γειτονιάς και στην εντατικοποίηση του σχολείου, σφυρηλατεί πιο ισχυρούς δεσμούς.

Μαρία Λούκα, Φωτογραφίες: Δημήτρης Ραπακούσης

vice.com/gr

.

επιχειρήσουμε. 

Κάλεσε έναν οδηγό και του έδωσε μια διεύθυνση. Πήραμε μερικούς ανηφορικούς δρόμους πολύ κακοφτιαγμένους. Διασχίσαμε συνοικίες που μου φάνηκαν ύποπτες και τέλος σταματήσαμε κάπου.

Κατεβήκαμε και κάναμε μερικά βήματα σ΄ έναν ανώμαλο δρόμο που οδηγούσε ανάμεσα σε βράχους προς τη θάλασσα. Εκεί κάτω βρίσκονταν μια παράγκα τελείως κλειστή και σκοτεινή. Χτυπήσαμε τη πόρτα και εισήλθαμε σε μια πρώτη αίθουσα που έμοιαζε με καφενείο. Από πίσω υπήρχε μια πολύ μικρότερη επιπλωμένη μ΄ένα κρεβάτι εκστρατείας και μια καρέκλα. Ένα κερί σφηνωμένο στο στόμιο μιας μπουκάλας φώτιζε ελάχιστα.

- Τι θέλετε; ρώτησε ένας γέρος.

Ο φίλος μου του εξήγησε τον σκοπό της επισκέψεώς μας, αλλά ο γέρος διατείνονταν πως δεν κάπνιζαν τέτοια εκεί… Εάν κάπνιζαν χασίς εκεί θα μύριζε.

Ξαφνικά φωνές, βήματα, πέτρες που κυλούσαν η μια πάνω στην άλλη. Σφυρίγματα που πλησίαζαν ολοένα και περισσότερο. Τρεις άνδρες με πολιτικά και ρεβόλβερ στα χέρια μπήκαν μέσα, φωνάζοντας πως ήταν αστυνομικοί.

- Δεν πηγαίνουμε καλύτερα αλλού; Βγήκαμε έξω αφήνοντας τον γέρο να επαναλαμβάνει τα ίδια που είπε σ΄ εμάς και στους τρεις αστυνομικούς. Μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο που μας έφερε αυτή τη φορά μπροστά σ΄ ένα σπιτάκι με πράσινα παραθυρόφυλλα. Πλησιάζονταν κάποιος από μέσα άνοιξε την πόρτα και την έκλεισε πίσω μας χωρίς να πει λέξη.

Το δωμάτιο εκείνο ήταν στρωμένο με χώμα. Κάτω από το φως ενός δαυλού διέκρινα πρόσωπα παθιασμένα, αραδιασμένα χάμω πάνω σε σάκους. Τα μάτια τους έπεσαν πάνω μας απλανή και χαμένα. Κάποιος κρατούσε στο χέρι μια τούρκικη κιθάρα και καθισμένος σταυροπόδι στο έδαφος, περίμενε να κάτσουμε κι εμείς για να ξεκινήσει. Μια διαπεραστική οσμή καμένου χαρτιού διέσχιζε τον αέρα.

Ο αμίλητος που μας είχε ανοίξει την πόρτα, μας πλησίασε αυτή την φορά κρατώντας στα χέρια του ένα αντικείμενο που το έλεγαν «τσιμπούκι», που αποτελείτο από ένα δοχείο γεμάτο νερό στο οποίο ήταν προσαρμοσμένα δύο καλάμια σαν σωλήνες. Από πάνω υπήρχε ένας μικρός μεταλλικός δίσκος με κάρβουνα. Οι ανταύγειες των δαυλών, φώτιζαν ένα νεαρό ο οποίος ετοίμαζε μια μάζα χασίς, μαλάσσοντας την με τα χέρια του. Στη συνέχεια την μοίρασε σε κομμάτια που το καθένα από αυτά τα ονόμαζαν «τσίκα». Λίγο πριν το καπνίσουν οι θαμώνες, φώναζαν «εις υγείαν», ενώ μερικοί από αυτούς φώναζαν στα ιταλικά «εβίβα»!

Ο άνθρωπος με το τσιμπούκι μου το έτεινε. Πλησίασα στα χείλη μου στον σωλήνα και τράβηξα μια ρουφηξιά, μια δεύτερη, μια τρίτη.

- Εβίβα φώναζαν διαρκώς όλοι

Κάποιος διπλανός μου αφέθηκε να πέσει κατά γης.

- Ξαπλώστε και εσείς, μου είπαν

Δεν θέλησα να ξαπλώσω σκεπτόμενος ότι οι τρεις μόνο ρουφηξιές δεν θα έφερναν κάποιο αποτέλεσμα. Γύρω μου η μακάρια έκφραση των καπνιστών, γρήγορα αντικαταστάθηκε από μια έκφραση αποβλακώσεως. Αισθάνθηκα την ίδια στιγμή να με καταλαμβάνει ένας ίλιγγος και να χάνω λίγο – λίγο τις αισθήσεις μου. Όλα έγιναν τότε ανάκατα, τρομακτικά, αλλόκοτα, ακαθόριστα. Ένοιωσα κι εγώ αυτή την κατάσταση «μαστούρας» που φέρνει στους καπνιστές αυτό το ναρκωτικό.

- Φάτε λίγο πορτοκάλι, μου φώναξε κάποιος είναι το καλύτερο αντίδοτο. Ο ήχος της κιθάρας έφτανε από πολύ μακριά. Στον τοίχο απέναντι κρεμόταν μια κακοφτιαγμένη και πρόστυχη εικόνα της Ακρόπολης, αλλά εγώ νόμιζα πως αντίκρισα ένα λαμπρό θέαμα. Μου έφεραν και ένα πορτοκάλι και για να μην τους δυσαρεστήσω έφαγα μια φέτα.

Francis Carco

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον ημερήσιο τύπο τον Μάιο του 1935

Ο Carco (1886-1958) γεννήθηκε στην Κορσική και θεωρήθηκε ο «ζωγράφος» των σκοτεινών δρόμων. Στα βιβλία του κυριαρχούν τα μπαρ, τα λιμάνια, τα φώτα της νύχτας και των πλοίων που φεύγουν. Σαν παιδί είχε ξυλοκοπηθεί αγρίως από τον πατέρα του στην Κορσική, ενώ αφιέρωσε τη ζωή του για τις μειονότητες που συχνά αποτελούν το αντικείμενο των μυθιστορημάτων του. Μάρτυρες των παιδικών χρόνων αποτελούσαν οι πόρνες και τα κακά αγόρια…

Το 1935 επισκέφθηκε τον Πειραιά στα πλαίσια ανταποκρίσεων που διατηρούσε από Γαλλική Εφημερίδα, με θέμα τις πόλεις της Μεσογείου. Από κάθε παράλια πόλη παρουσίαζε και ένα «σκοτεινό» θέμα που τη χαρακτήριζε.

ΠΗΓΗ: ΠΕΙΡΑΙΟΡΑΜΑ ιστορίας και πολιτισμού

mixanitouxronou.gr

.

οποία έχουν δημιουργήσει πλήθος προβλημάτων  στη λειτουργία της πόλης.

«Εχουμε αρχίσει να ενημερώνουμε τον εισαγγελέα για κτίρια που είναι σε κακή  κατάσταση και οι ιδιοκτήτες τους δεν κάνουν τίποτα. Σε αρκετές ωστόσο  περιπτώσεις, οι ιδιοκτήτες έχουν ανταποκριθεί στην έκκλησή μας και έχουν λάβει  μέτρα» αναφέρει στέλεχος της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής  Μέριμνας, μιλώντας στην εφημερίδα Καθημερινή.

Το έγγραφο της περιφέρειας αναφέρει ότι έχουν γίνει αυτοψίες σε 1.200  εγκαταλελειμμένα κτίρια. Το μεγαλύτερο ποσοστό (96%) πραγματοποιήθηκε στις  δημοτικές κοινότητες του Δήμου Αθηναίων. Από αυτές το 31% έχει γίνει στην 1η  Δημοτική Κοινότητα (Εξάρχεια, Νεάπολη, Κολωνάκι, Ιλίσια, Κουκάκι, Μακρυγιάννη,  Πλάκα, Ψυρρή, εμπορικό κέντρο, πλατεία Βάθης), το 17% στην 6η (Κυψέλη, Ανω  Κυψέλη, πλατεία Αττικής, Βικτώρια, Αγ. Παντελεήμονας, Αγ. Νικόλαος, πλατεία  Αμερική), το 16% στην 4η (Σεπόλια, Κολωνός, Ακαδημία Πλάτωνος), το 15% στην 3η  (Πετράλωνα, Θησείο, Ρουφ, Γκάζι, Κεραμεικός, Μεταξουργείο, Βοτανικός), το 9%  στην 5η (Αγ. Ελευθέριος, Α. Πατήσια, Πατήσια, Προμπονά, Ριζούπολη), το 5% στην  7η (Γκύζη, Πολύγωνο, Γηροκομείο, Τουρκοβούνια, Αμπελόκηποι, Κουντουριώτικα,  Γουδί, Ελληνορώσων, Ερυθρός Σταυρός) και το 4% στη 2η (Παγκράτι, Ν. Κόσμος).

Μάλιστα σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, ανάμεσα στα κτίρια που ελέγχθηκαν,  εντοπίστηκαν 32 που χαρακτηρίστηκαν «σοβαρές ανθυγιεινές εστίες», ενώ τα  περισσότερα είναι αγνώστων ιδιοκτητών, γεγονός που δυσχεραίνει κατά πολύ τη  διαχείριση των περιπτώσεων.

.

καλές τιμές και όταν κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους, αρραβωνιαζόταν την πιο πλούσια κοπέλα της περιοχής. Μέχρι να εξαφανιστεί είχε καταφέρει να αποσπάσει από τα πεθερικά του πολλά χρήματα ως δανεικά και συνήθως άρπαζε και μεγάλες ποσότητες προϊόντων.

Στη κινηματογραφική σκηνή   ο Θανάσης δανείζεται χρήματα ,  αλλά με κωμικό τρόπο. Το σενάριο δεν ακολουθεί το λαϊκό μύθο του δαιμόνιου νεαρού από τα Μέγαρα, ο οποίος έγινε συνώνυμο του απατεώνα.

Τα πειστήρια του εγκλήματος

Περισσότερα στοιχεία εντόπισε ο Αθηναιογράφος Θωμάς Σιταράς μέσα από το χρονογράφημα του σπουδαίου συγγραφέα Ασημάκη Γιαλαμά στις σελίδες της εφημερίδας Βραδυνή. Αναδημοσιεύουμε μέρος του απολαυστικού κειμένου.

«Προ κάμποσων μηνών έκαμε την εμφάνιση του στα χωριά της Αττικής ένας κομψός και δραστήριος νέος. Ήταν ο Παναγής. Παρίστανε τον μεγαλέμπορο απ’ την Αθήνα και σε κάθε χωριό που πήγαινε ζητούσε ν’ αγοράση όσες ποσότητες τροφίμων υπήρχαν. Έλεγε φερ’ ειπείν σ΄ένα χωρικό που είχε για πούλημα φακές: -Πόσο θέλεις την οκά; -Τέσσερες χιλιάδες, έλεγε αίφνης ο χωρικός. -Ωραία. Τις αγοράζω. Κι’ έδινε μια προκαταβολή. Δεν έκανε ποτέ παζάρια. Σ’ ότι κι’ αν ζητούσαν, συμφωνούσε. Ιδεώδης αγοραστής!… Έκαμε μερικές τέτοιες γενναίες εμπορικές χειρονομίες σ’ όλα τα γύρω χωριά κι’ έτσι εκέρδισε την εμπιστοσύνη των χωρικών. Κατόπιν προχώρησε στο δεύτερο στάδιο του κατεστρωμένου σχεδίου του. Ευρήκε στο κάθε χωριό κι’ από μια κοπέλλα όμορφη, δροσερή και προ παντός ευκατάστατη. Και την αρραβωνιάστηκε.

Πάνω από δέκα αρραβώνες έκανε ο Παναής μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Οι υποψήφιες νύφες όμως το αγνοούσαν.

Απάνω από δέκα αρραβώνες συνήψε κατ’ αυτόν τον τρόπο. «Κάθε κορφούλα και κλαρί, κάθε κλαρί και κλέφτης» λέγει για τον Όλυμπο το δημοτικό τραγούδι. Κάτι παρόμοιο μπορούσε να λεχθή και για τον Παναγή: «Κάθε χωριό και μια μνηστή. Κάθε μνηστή και… μεζές σπουδαίος». Διότι αμέσως ο Παναγής έβαλε σ’ ενέργεια την οικονομική εκμετάλλευσι των αρραβώνων του. Κάθε τόσο αρριβάριζε στο κάθε χωριό και έλεγε στα μέλλοντα πεθερικά του: -Δώστε ένα τσουβάλι κουκιά ή ένα τουλούμι τυρί που θέλει κάποιος πελάτης μου στην Αθήνα κι’ αργότερα σας φέρνω τα λεφτά. -Δεν πειράζει για τα λεφτά, απαντούσαν γενναιοφρόνως τα πεθερικά. Κι’ έδιναν προθύμως τα κουκιά, το τυρί, τα πάντα. «Ό,τι θέλει ο γαμπρός μας. Ό,τι θέλει το παιδί μας». Κι’ όλο και τσιμπούσε ο Παναγής. Κι’ αυτό το τσίμπημα ήταν… δεκαπλούν. Συνέβαινε δηλαδή και με τις δέκα αρραβωνιαστικές. Αφήνω τις γενναίες προκαταβολές που έπαιρνε ο πολυσύνθετος αυτός αρραβωνιαστικός από τις εκλεκτές του σε φιλιά, αγκαλιάσματα και λοιπά. Από τη μία έφευγε, στην άλλη επήγαινε. Δεν πρόφταιναν να στεγνώσουν τα φιλιά της μιανής, άρχιζε το τρύγημα των φιλιών της άλλης. Κι’ έτσι η ζωή του ευτυχούς Παναγή έρρεε μέσα σε αγκαλιές, φιλιά, γλυκόλογα και εκλεκτά φαγοπότια στο κάθε σπίτι των πεθερικών του.

Αλλά τα πράγματα έπρεπε κάποτε να βαδίσουν προς την λύσιν των. Οι γονείς της κάθε μνηστής άρχισαν να θέτουν στον Παναγή όλο και επιτακτικώτερο το ερώτημα: -Πότε ο γάμος, Παναγή; Ο Παναγής υπεξέφυγε τη μια φορά, υπεξέφυγε την άλλη. Αλλά τέλος κατάλαβε ότι είχαν σωθή τα’ αστεία. Έπρεπε να ορίση τους γάμους. Και το έκαμε! Είπε στους γονείς όλων των αρραβωνιαστικών του: -Στις τάδε του μηνός θάρθω να κάμουμε το γάμο. Και στις δέκα αρραβωνιαστικές ώρισε την ίδια ημερομηνία. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα της φάρσας που εσκηνοθέτησε ο ανεκδιήγητος Παναγής. Δέκα και παραπάνω ίσως σπίτια σε ισάριθμα χωριά της Αττικής ετοιμαζόνταν ταυτοχρόνως να δεχθούν τον πολυπόθητο γαμπρό. Δέκα μωρές παρθένες επερίμεναν τον νυμφίο.

Κοπέλλες απο τα Μέγαρα. Καμία δεν έμαθε που πήγε ο Παναγής.

Και ήρθε η μεγάλη ημέρα. Το κάθε σπίτι είχε τελειώσει όλες τις προετοιμασίες του γάμου και περίμενε να καταφθάση ο Παναγής απ’ την Αθήνα. Αλλά η ημέρα προχωρούσε, ο ήλιος όπως έγραφαν οι παληοί διηγηματογράφοι, έκλινε προς την δύσιν του και ο Παναγής δεν φαινότανε. Τότε οι οικείοι της κάθε νύφης άρχισαν ν’ ανησυχούν. Και κατέβηκαν στην πλατεία του χωριού κι’ όταν έφθανε λεωφορείο απ’ την Αθήνα ρωτούσαν: -Μην τον είδατε τον Παναγή; Το ίδιο συνέβαινε σ’ όλα τα χωριά εις τα οποία είχε… διαπράξει αρραβώνα ο Παναγής. Όλη δηλαδή σχεδόν η Αττική εδονείτο εκείνη την ημέρα από την ερώτησι: -Μην είδατε τον Παναγή; Η φράσις αυτή μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα, απλώθηκε σα βουερό σύννεφο κι’ εκάλυψε όλο το αττικό λεκανοπέδιο. Κι’ αφού ο Παναγής δεν ξαναφάνηκε στα χωριά η φράσις έγινε το σύμβολο ενός θρύλου. Και τώρα όταν βγήτε έξω απ’ την Αθήνα με λεωφορείο, θ’ ακούσετε σ’ όλη τη διαδρομή να σας ρωτούν: -Μην είδατε τον Παναγή; Η ερώτησις έγινε το σύνθημα της εποχής. Σήμερα που οι απάτες και οι μηχανές είνε το τρέχον νόμισμα και οι Παναγήδες έχουν επικινδύνως πληθυνθή, ήταν αναπόφευκτο να βρεθή μια φράσις προειδοποιητική για τους αφελείς, κάτι σαν το «βάρδα φουρνέλλο» που φωνάζουν οι λατόμοι. Όταν λοιπόν οσφραίνεσθε του λοιπού κάποια καιομένη θρυαλίδα απάτης, δεν έχετε παρά να φωνάζετε: -Μην είδατε τον Παναγή;».

Με πληροφορίες από Παλιά Αθήνα

mixanitouxronou.gr

.