Μια βόλτα στα βορειοανατολικά του βράχου της Ακρόπολης, στα όρια με την Πλάκα, θα βρεις μια γειτονιά σαν ξεχασμένη στο χρόνο, με χρώμα κυκλαδίτικο και αέρα αιγαιοπελαγίτικο.
Μπουκαμβίλιες και ασβεστωμένα κυβόσχημα σπίτια χωμένα στις κόγχες του ιερού βράχου, γάτες που
γουργουρίζουν ξαπλωμένες στα καλντερίμια κι απολαμβάνουν τη θερινή ραστώνη, είναι το σκηνικό που βλέπουν Έλληνες και ξένοι που περιηγούνται στα Αναφιώτικα.
Αυτή η λιλιπούτεια συνοικία δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν άρχισαν να καταφτάνουν στην Αθήνα εργάτες από την Ανάφη, με σκοπό να εργαστούν ως χτίστες για την ανοικοδόμηση της πόλης και την ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα.
Ένας ξυλουργός, ο Γ. Δαμίγος και ένας κτίστης, ο Μ. Σιγάλας ήταν οι πρώτοι οικιστές που, λαθραία αλλά με την ανοχή των αρχών, άρχισαν τις νύχτες να οικοδομούν τα σπίτια τους, μέχρι να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και άλλοι συμπατριώτες τους.
Κι αν αναρωτηθείς για ποιο λόγο επέλεξαν την Ακρόπολη, λέγεται, ότι οι ξακουστοί αυτοί τεχνίτες τη διάλεξαν γιατί ο βράχος τους θύμιζε την πατρίδα τους.
Ήταν τέτοια δε η μαστοριά τους, που μπορείς ακόμα και σήμερα να παρατηρήσεις ότι όλος ο οικισμός, τα σπίτια, οι αυλές και τα δρομάκια, είναι κτισμένα και σμιλεμένα στις εσοχές και τις προεξοχές των βράχων.
Έτσι σιγά σιγά, δημιουργήθηκε μια γειτονιά με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική των Κυκλάδων.
Με τη Μικρασιατική καταστροφή η ανθρωπογεωγραφία της γειτονιάς άλλαξε, καθώς στον πληθυσμό άρχισαν να προστίθενται οι Μικρασιάτες πρόσφυγες. Όμως δεν ήταν μόνο αυτή η αλλαγή στο πέρασμα των χρόνων.
Μια απόφαση του υπουργείου πολιτισμού τη δεκαετία του 70, για απαλλοτρίωση και ανάπλαση της περιοχής κάτω από την Ακρόπολη – για να ανοίξει ο «αρχαίος περίπατος» - οδήγησε στην καταστροφή μεγάλου μέρους της συνοικίας με την κατεδάφιση είκοσι σπιτιών.
Σήμερα, έχουν απομείνει 45 σπιτάκια που κατοικούνται κανονικά στα Αναφιώτικα – άλλα δεκαπέντε αξιοποιούνται από την Αρχαιολογική υπηρεσία – τα οποία, μαζί με τα νεοκλασικά της Πλάκας, διατηρούν ζωντανό ένα μέρος της οικιστικής παράδοσης της Αθήνας.
Ένας φωτογράφος για την Αθήνα
Ο φωτογράφος Γιάννης Καλύβας
Τα Αναφιώτικα είναι από τις αγαπημένες γειτονιές του φωτογράφου Γιάννη Καλύβα, που δεν χάνει ευκαιρία ν' αρπάξει την κάμερα και το ποδήλατο του και να βγει για το «κυνήγι» της εικόνας και της στιγμής κάθε λεπτό. «Αυτό που ανακαλύπτω κάθε μέρα είναι ότι η πόλη μου χαρίζει μόνο θετικά συναισθήματα. Μέσα από τον φακό μπορείς να δεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά, το λούμπεν στοιχείο της είναι κάτι που με γοητεύει, όπως και η πολυπολιτισμικότητα της. Η Αθήνα είναι μια φιλόξενη πόλη, με ελευθερία, μπορείς να την περπατήσεις, να την γνωρίσεις και αυτή να σε αγκαλιάσει και να σε υποδεχτεί πολύ ζεστά» λέει με αγάπη για την Αθήνα στο theTOC.gr.
Με την αγάπη του για τη φωτογραφία, ο Γιάννης έχει κυριολεκτικά οργώσει πολλές από τις γειτονιές της πόλης.
«Στο μυαλό μου σαν πρώτη εικόνα βλέπω τα Αναφιώτικα, είναι μοναδική η εικόνα ενός νησιού – της Ανάφης – στριμωγμένη μέσα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Από εκεί και πέρα το κέντρο της πόλης, οι στοές της με τα εμπορικά τους που θυμίζουν μια άλλη εποχή, του Ψυρρή, το Μοναστηράκι, το Μεταξουργείο, οι παλιές γειτονιές της Αθήνας δηλαδή, μπορούν να εμπνεύσουν τον οποιοδήποτε… ναι οι εικόνες μια παλιάς – ξεχασμένης πια – Αθήνας και η έμπνευση είναι οι κύριοι λόγοι που το κύριο θέμα της δουλειάς μου είναι το κέντρο της πόλης.
Έχω την αίσθηση ότι κάθε δρόμος, κάθε στενό, είναι μια μικρή γειτονιά. Ακόμα και οι στοές του κέντρου από μόνες τους μέσα στα λίγα μέτρα συνιστούν μια γειτονιά. Όσο για γειτονιές με κλασσική έννοια του όρου, το Γκαζοχώρι πίσω από την Τεχνόπολη είναι μια συνοικία βγαλμένη λες από την δεκαετία του '50. Ε, όταν έχεις μια τέτοια εικόνα για να φωτογραφίσεις, δεν θες κάτι άλλο».
thetoc.gr
.