Πεδίον του Αρεως, που μόλις τον Δεκέμβριο του 2010 εγκαινιάστηκε μετά την ανάπλασή του η οποία στοίχισε 10 εκατομμύρια ευρώ, μέσα σε τρία χρόνια μετατράπηκε σε χώρο καταφυγής των αστέγων, των τοξικομανών και των αναξιοπαθούντων αυτής της πόλης, ομάδων που δυστυχώς αποκτούν ολοένα και περισσότερα μέλη.

Παράλληλα, οι περίοικοι δεν έπαψαν να το επισκέπτονται, καθώς αποτελεί έναν από τους ελάχιστους χώρους βόλτας στο κέντρο της πόλης. Περπατώντας στον κεντρικό «δρόμο» του πάρκου συναντάς δρομείς που κάνουν τη γυμναστική τους, παππούδες που παίζουν ντόμινο και συζητούν, αλλά και απλούς πολίτες που διαλέγουν το πάρκο για να κάνουν βόλτα. Μαμάδες με παιδιά και έφηβοι που κάνουν σκέιτ «συγκατοικούν» στην κόψη του ξυραφιού με τους χρήστες ναρκωτικών, που κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα παίρνουν «τη δόση τους», και τους άστεγους που προσπαθούν να βρουν ένα ασφαλές μέρος για να κοιμηθούν. Η εικόνα συμπληρώνεται από αλλοδαπούς άνδρες που εκδίδονται.

«Μη με βάλετε στην εφημερίδα γιατί θα με ρωτάνε τι δουλειά είχα στο πάρκο. Δεν έρχεται πια εδώ φυσιολογικός κόσμος», λέει, με μια δόση υπερβολής, ένας ηλικιωμένος.

«Δεν έχουμε πού να πάμε, μας διώχνουν από παντού. Κάποια στιγμή στα μέσα του καλοκαιριού, μου είπαν φίλοι μου ότι εδώ θα έρχομαι για να “ψωνίζω”», λέει ένας νεαρός χρήστης ναρκωτικών περιγράφοντας το πώς η «πιάτσα» μετακινήθηκε στο πάρκο εν μια νυκτί. Αλλοδαποί έμποροι ναρκωτικών έχουν «στρατοπεδεύσει» στις φυλλωσιές. Στην είσοδο του πάρκου από την πλευρά του αγάλματος της θεάς Αθηνάς, υπάρχουν τσιλιαδόροι. Οι συναλλαγές γίνονται πίσω από το ίδιο άγαλμα. «Καβάντζες» με «εμπόρευμα» υπάρχουν μέσα σε αποχετευτικές σχάρες, στο χώμα, σε διάφορες εσοχές. Αστεγοι, πολλοί από τους οποίους χρήστες, είχαν διαμορφώσει τους προηγούμενους μήνες μια μικρή φαβέλα, φτιάχνοντας αυτοσχέδια σπίτια. Οι θαμώνες του πάρκου έχουν «μοιράσει» τα κατατόπια. Εκείνοι που δεν έχουν λόγους να κρύβονται περπατούν στους μαρμαροσ τρωμένους δρόμους, οι άλλοι διαλέγουν τις απόμερες γωνίες.

Εδώ και τρεις εβδομάδες και αφού η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, δήμος και περιφέρεια, η οποία έχει και την αρμοδιότητα διαχείρισης του Πεδίου του Αρεως, ξεκίνησαν «εκστρατεία καθαρισμού». «Απομακρύνθηκαν τόνοι σκουπιδιών, ογκώδη αντικείμενα και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς», τονίζει ο αντιδήμαρχος καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων Ανδρέας Βαρελάς και προσθέτει ότι «από τα 35 άτομα που φαίνεται ότι διέμεναν μέσα στο πάρκο, μόνο δύο μουσουλμάνοι έδειξαν ενδιαφέρον για την πρότασή μας να μετακινηθούν σε κάποιους χώρους του δήμου». Επισημαίνει ότι το πάρκο θα μείνει «καθαρό» μόνο αν αποκτήσει ζωή. «Μέσα στο πάρκο μπορούν να γίνονται δράσεις από τα κοντινά σχολεία ή εκδηλώσεις, όπως γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες». Η Περιφέρεια Αττικής, που έχει προκηρύξει διαγωνισμούς για τη φύλαξη, καθαριότητα και συντήρηση του πρασίνου του Πεδίου του Αρεως, αποφάσισε, μετά την επιχείρηση καθαρισμού, να κλείνει το πάρκο από το βράδυ στις 11 έως το πρωί στις 6.

Ο γενικός διευθυντής της περιφέρειας Γιώργος Οικονομόπουλος τονίζει ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. «Μπήκε περίφραξη και τώρα το πάρκο έχει 17 εισόδους, κάποιες από τις οποίες μάλιστα θα μπορούσαν να παραμένουν κλειστές. Το ωράριο του πάρκου μπορεί πάντως να μεταβληθεί στο μέλλον, ανάλογα με τις συνθήκες και τις ανάγκες που θα προκύψουν. Πάντως, τις επόμενες ημέρες στο Πεδίον του Αρεως θα φυσήξει εορταστικός άνεμος καθώς θα εγκατασταθεί «Χριστουγεννιάτικο πάρκο».

Καθημερινή

των Τάνιας Γεωργιοπούλου, Κώστα Ονισένκο

.

3 εκατ. ευρώ.

Το έργο χρηματοδοτείται 100% από πόρους του ΕΣΠΑ στο πλαίσιο του «Έργου Αθήνα». Τα δυο κτίρια θα αποκατασταθούν και θα επαναχρησιμοποιηθούν ως διατηρητέα σχολικά κτίρια.
Η μελέτη ανακατασκευής προβλέπει διατήρηση και ενίσχυση της περιμετρικής λιθοδομής και κατεδάφιση των υπόλοιπων δομικών στοιχείων στο εσωτερικό, ώστε να γίνει πλήρης εκμετάλλευση του χώρου για εργαστήρια, χώρους πληροφορικής, βοηθητικούς χώρους κ.ά. Θα ενοποιηθούν τα δυο κτίρια εσωτερικά και στις τρεις στάθμες, ενώ η εσωτερική διαρρύθμιση θα ακολουθήσει πιστά τις όψεις του κτιρίου με αποκατάσταση των διακοσμητικών στοιχείων στην αρχική τους μορφή.

Επίσης, στην αρχική του μορφή θα αποκατασταθεί και το κεντρικό κλιμακοστάσιο. Στόχος είναι η μορφολογική διατήρηση της κτιριακής υποδομής, ως φορέα της ιστορίας της πόλης και της συλλογικής της μνήμης.

Οι όροι διακήρυξης του έργου εγκρίθηκαν σήμερα από την Οικονομική Επιτροπή. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να καταθέσουν τις προσφορές τους έως τις 7/1/2014.

Η υπογραφή της σύμβασης αναμένεται να γίνει τον Μάρτιο του 2014 και το έργο να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 2015.

Η Ιστορία της «Βίλας Αμαλίας»

Η «Βίλα Αμαλία» κτίσθηκε το 1860, σε προσχέδιο του Ερνέστου Τσίλερ. Από το 1932 έως το 1973 φιλοξένησε το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων. Αποτελείται από δυο κτίρια με κοινό αίθριο χώρο. Στη μια πλευρά βρίσκεται η πάλαι ποτέ έπαυλη Αργυρόπουλου, που υπήρξε κατοικία του πρεσβευτή Περικλή Αργυρόπουλου. Το κτίριο της άλλης πλευράς λέγεται ότι υπήρξε κατοικία του Ιωάννη Ράλλη, του πρωθυπουργού της διορισμένης κατ' εντολήν των γερμανικών δυνάμεων κατοχικής κυβέρνησης (1943).

Το 1975, και αφού άλλαξε στέγη το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων (μεταφέρθηκε στην πλατεία Βάθη), ο χώρος πέρασε στο ελληνικό Δημόσιο (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) και πολύ αργότερα στον Δήμο Αθηναίων. Εγκαταλείφθηκε έως το 1990, οπότε ομάδα αντιεξουσιαστών κατέλαβε το κτίριο προσδίδοντάς του την ονομασία «Βίλα Αμαλία» (για να θυμίζει την κατάληψη άλλου εγκαταλελειμμένου κτιρίου της δεκαετίας του '90 στη λεωφόρο Αμαλίας).

Τον Δεκέμβριο 2012 έγινε επέμβαση της αστυνομίας και συλλήψεις. Το κτίριο τέθηκε σε επιτήρηση από την αστυνομία αλλά ανακαταλήφθηκε από αντιεξουσιαστές τον Ιανουάριο 2013. Ακολούθησε μεγάλη αστυνομική επιχείρηση, χρήση δακρυγόνων, έφοδος στο κτίριο, προσαγωγή περισσότερων των 90 ατόμων και δόθηκε τέλος στην κατάληψη. Λίγο αργότερα τον Φεβρουάριο, ο Δήμος Αθηναίων σφράγισε τη «Βίλα Αμαλία» και ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης προανήγγειλε ότι το κτίριο θα ξαναγίνει σχολείο.

Θέμα
.

φτωχικά λασπόσπιτα.
Το έργο του θεωρείται πρωτοποριακό και καθοριστικό για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 20ό αιώνα.
Η οικογένειά του καταγόταν από τη νότια Γαλλία, από τη Λιβρώνα, ένα χωριό κοντά στη Μασσαλία. Τότε που στη Γαλλία το κλίμα για τους προτεστάντες είχε γίνει εχθρικό, οι πρόγονοί του - μαζί με πολλές άλλες οικογένειες - αναγκάστηκαν να καταφύγουν στη Γενεύη της Ελβετίας.
Ελληνικές ρίζες
Η καταγωγή της οικογένειας έκανε τον Φρεντ να πιστεύει πως ήταν απόγονος γενναίων Ελλήνων θαλασσοπόρων που είχαν εγκατασταθεί εκεί, κοντά στις εκβολές του Ροδανού. Ίσως το τελικό σίγμα που έχει στην πραγματικότητα το όνομά του Boissonnas να είναι απομεινάρι και δείγμα ενός Έλληνα χαμένου για την Ελλάδα, που όμως τη στήριξε σε όλη του τη ζωή, με πράξεις κυρίως και όχι μόνο με λόγια.
Ο πατέρας του Φρεντ άσκησε στην αρχή το επάγγελμα του χαράκτη, η αδυναμία του όμως ήταν η φωτογραφία. Αυτή η αγάπη - που την κληρονόμησαν οι γιοι του - ήταν η αιτία που, αργότερα, άνοιξε στούντιο στη Γενεύη.
Ο Φρεντ(ερίκ) Μπουασονά γεννήθηκε το 1858. Ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Ανρύ και της Σοφί. Πολύπλευρο ταλέντο ο Φρεντ, κατάφερνε να συνδυάζει τα σπορ - ο αλπινισμός ήταν η μεγάλη του αγάπη - με τις σπουδές - παρακολουθούσε μαθήματα σχεδίου στη Σχολή Καλών Τεχνών - και μουσική - ήταν θαυμάσιος πιανίστας.
Μια καρδιακή κρίση του πατέρα του τον υποχρέωσε, πριν τελειώσει το γυμνάσιο, να αναλάβει για μερικούς μήνες το εργαστήριο. Παρά την απειρία του, κατάφερε να τα βγάλει πέρα. Οι φωτογραφίες του χαρακτηρίζονταν για τη ζωντάνια τους. Το ατελιέ του ήταν διαρκώς γεμάτο. Από το 1896 και μετά, κέρδισε πολλά βραβεία, στη Γενεύη, στο Παρίσι, στη Βέρνη, στη Βιέννη, στο Σικάγο.

Αγάπησε την Ελλάδα
Λίγα χρόνια αργότερα (1902) ο Μπουασονά πήρε ένα τηλεγράφημα από τον Σκωτσέζο Λόρδο Nάπιερ, που του παράγγελνε: «Πηγαίνετε να κάνετε για μένα στον Παρνασσό αυτό που κάνατε στο Λευκό Όρος». Μαζί με το τηλεγράφημα, ο Nάπιερ έστελνε και 1000 λίρες, ποσό που μπορούσε να καλύψει τα έξοδα της αποστολής. Ο Φρεντ, επικαλούμενος φόρτο εργασίας, αρνήθηκε. Επέστρεψε τα χρήματα και πρόσθεσε: «...Εάν σε ένα χρόνο έχετε την ίδια διάθεση...». Ένα χρόνο αργότερα (1903) βρήκε στο γραμματοκιβώτιό του νέο τηλεγράφημα με το ίδιο σύντομο περιεχόμενο. Αυτή τη φορά δέχτηκε την πρόταση.
Κέρκυρα, Παρνασός, Κρήτη
Πρώτος σταθμός του στην Ελλάδα η Κέρκυρα. Θαμπώθηκε από τον πολιτισμό των Ιονίων. Εντυπωσιάστηκε πιο πολύ από τα πασχαλιάτικα έθιμα του νησιού. Έφτασε τελικά στην Αθήνα και από εκεί στον Παρνασσό. Σχεδόν δυο μήνες πήρε η προσπάθεια του Φρεντ να τραβήξει ένα πλάνο αυτού του τιμημένου βουνού, που να τον ικανοποιεί. Τελικά, εγκαταστάθηκε στο Ζεμενό της Αράχοβας, απ' όπου μπορούσε να έχει πανοραμική άποψη του Παρνασσού.
Στο χωριό, που δεν είχε ξαναφανεί φωτογράφος, διοργανώθηκε γιορτή. Ο παπάς του χωριού του παραχώρησε το δωμάτιό του. Ο ίδιος αρκέστηκε στο στάβλο που έβαζε το γάιδαρό του. Όταν ο καιρός δεν επέτρεπε τη φωτογράφηση του Παρνασσού, ο Φρεντ φωτογράφιζε τους χωρικούς στις καθημερινές ασχολίες τους.

Εκανε υπομνήματα την κυβέρνηση
Από το πρώτο κιόλας ταξίδι του στην Ελλάδα, σκέφτηκε να συνδέσει τη δουλειά του με την τουριστική προβολή της χώρας.
Με διαδοχικά υπομνήματά του πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση τη χρηματοδότησή του για τη φωτογράφιση της Ελλάδας, αλλά - και αυτό έδειξε την φιλελληνική του διάθεση – και των περιοχών που επρόκειτο να ενσωματωθούν σ' αυτήν (Κρήτη, Μικρασιατικά Παράλια, Ήπειρος, Μακεδονία). Δηλαδή, έθεσε τις υπηρεσίες του στην προβολή των ελληνικών θέσεων στο Εξωτερικό με τη δύναμη της φωτογραφικής εικόνας.
Τις τελευταίες μέρες της ζωής του τις πέρασε σε ένα μικρό δωμάτιο κοντά στη μικρή του κόρη. Από τα γραπτά των δύο τελευταίων χρόνων της ζωής του, που περιγράφουν αλλόκοτα γεγονότα, φαίνεται ότι ο Φρεντ Μπουασονά έφτασε στα όρια μεταξύ διαυγούς διάνοιας και τρέλας: Πίστευε ότι βρισκόταν σε ένα πορφυρένιο παλάτι, άκουγε παράξενες μουσικές και τραγουδούσε αποσπάσματα από τον Μαγεμένο Αυλό...

Αυτός είναι ο φωτογράφος Φρεντερίκ Μπουασονά:

το σουβλάκι κόστιζε μόλις… 2 δραχμές.

{youtube}ECAsuKmB5HE{/youtube}

zougla.gr
.

πάρουν τα λεωφορεία τους.

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Από τις αφετηρίες της πλατείας Κάνιγγος τα λεωφορεία ξεκινούσαν με προορισμό τη Φιλοθέη, το Μαρούσι, το Χαλάνδρι, την Εκάλη, τη Δροσιά, τη Μαγκουφάνα, τη Νέα Κηφισιά, του Γκύζη και τους λοιπούς ενδιάμεσους σταθμούς. Μέσα στην καρδιά της πρωτεύουσας, δυο βήματα από την Ομόνοια, ώστε να εξυπηρετούνται οι Πειραιώτες, οι Φαληριώτες, οι Καλλιθεάτες, οι Μοσχατιώτες και όσοι έφθαναν με διάφορα μέσα στην Αθήνα. Η πλατεία Κάνιγγος ήταν λόγω θέσης και σχήματος η ιδεώδης τοποθεσία για τη στάθμευση τόσων λεωφορείων. Η κίνηση της πλατείας αυξανόταν τα καλοκαίρια, όταν ο κόσμος γύρευε λίγη δροσιά και ξεχνιόταν πηγαίνοντας στα πευκόφυτα προάστια. Έτσι, η κυκλοφορία στην πλατεία ήταν ασταμάτητη. Από τα ξημερώματα ως τη βαθιά νύχτα. Αλλά όσο και αν ήταν αξιόλογο το ποσοστό των επισκεπτών, οι μόνιμοι κάτοικοι των προαστίων ήταν εκείνοι που αποτελούσαν τη βασική πελατεία των λεωφορειακών γραμμών.

Ο σταθμάρχης της Πλατείας.

Τη δεκαετία του ’50 τα πάντα φάνταζαν να έχουν αλλάξει. Περιορίζονταν τα μέρη έξω από την Αθήνα τα οποία παρέμεναν αραιοκατοικημένα. Δεν υπήρχε πια η παλαιά Κηφισιά με τις επαύλεις της και τους λίγους προνομιούχους. Ο μεταπολεμικός οικοδομικός οργασμός κατέτρωγε κάθε ελεύθερο χώρο. Οι άλλοτε έρημες τοποθεσίες γίνονταν αγνώριστες. Παλαιά και νέα προάστια έσφυζαν από ζωή. Δρόμοι, ύδρευση, ηλεκτρικό, ακόμη και τηλέφωνο. Κάθε νοικοκύρης, ανάλογα με τις δυνάμεις του, τοις μετρητοίς ή με ευκολίες, αγόραζε το οικοπεδάκι του και φρόντιζε να κτίσει δυο καμαρούλες για να στεγάσει τη φαμίλια του και να φυτέψει λουλουδάκια στο περιβολάκι του. Πλήθαιναν οι κάτοικοι των προαστίων και η πλατεία Κάνιγγος βρισκόταν σε διαρκή κίνηση. Κάτω από τα δενδράκια της ολοστρόγγυλης πλατείας, ο κόσμος περίμενε τα αυτοκίνητα. Για τους κουρασμένους υπήρχαν αρκετοί ξύλινοι πάγκοι, ώστε η αναμονή να είναι πιο ξεκούραστη. Τίποτε δεν έλειπε από την πλατεία Κάνιγγος στα μέσα της δεκαετίας του ‘50. Τρία καφενεία, δύο ζαχαροπλαστεία, αρκετά περίπτερα, τα δύο μάλιστα με τηλέφωνο, κουλουρτζήδες, σταθμός ταξί και άφθονα κασελάκια λούστρων, προκειμένου να ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες των επιβατών που περίμεναν.

Άποψη της Πλατείας με τα παγκάκια για την αναμονή των επιβατών.

Αλλά η πλατεία είχε και τον «δικτάτορά» της. Ήταν ο επόπτης των δρομολογίων. Ο σταθμάρχης. Είχε στήσει το στρατηγείο του κάτω από ένα δενδράκι της πλατείας. Ο επιτελικός χάρτης, ο πίνακας των δρομολογίων, βρισκόταν πάνω σ’ ένα τραπεζάκι καφενείου. Ο επόπτης κανόνιζε το λεωφορείο που θα έφευγε για Μαρούσι, Βαρυμπόμπη, Κηφισιά. Ο ίδιος έδινε εντολή στο λεωφορείο που γυρνούσε από το Χαλάνδρι αν θα συνέχιζε το δρομολόγιό του ή θα έπαιρνε επιβάτες για τη Δροσιά, το Μπογιάτι ή τη Σταμάτα. Αυτός ενημέρωνε τον ακατατόπιστο επιβάτη για τις ώρες των δρομολογίων και έδινε το σύνθημα της εκκίνησης με τη σφυρίχτρα του. Το πρώτο λεωφορείο για Κηφισιά έφευγε στις 5 το πρωί και το τελευταίο στις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

http://mikros-romios.gr/

.

δημοσιογράφος έκανε έρευνα «360ο» σε αυτές τις γειτονιές, θέλοντας να αποτυπώσει με την κάμερα της εκπομπής της την καθημερινότητα των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται εκεί. Μία καθημερινότητα με πολύ σκληρές εικόνες...!

Για τους σκοπούς της έρευνάς της λοιπόν, όπως μου είπε «Η εκπομπή έζησε για εβδομάδες στο κέντρο της Αθήνας, σε γειτονιές και δρόμους που πολλοί θεωρούν “άβατο”, ένα είδος “γκέτο” που πολλοί φοβούνται να διασχίσουν. Εδώ και χρόνια στις γειτονιές αυτές γράφονται ιστορίες, ιστορίες που τις φτιάχνουν άνθρωποι. Η εκπομπή απόψε θα παρουσιάσει  την ιστορία ενός νέου φωτογράφου από την Αλβανία, του Ένρι, ο οποίος κατάφερε να  ξεφύγει από το “γκέτο” και σήμερα επιστρέφει στις παλιές του γειτονιές και αναμνήσεις για να τις φωτογραφίσει και οι φωτογραφίες του δημοσιεύονται σε διεθνή έντυπα.

Επίσης, την ιστορία του κύριου Αντώνη που επιμένει να διατηρεί το εργαστήριό του στην οδό Γερανίου, το δρόμο που περνούν και ζουν μόνο μετανάστες, τον πιο γνωστό δρόμο διακίνησης ναρκωτικών, όπως και την ιστορία του Βασίλη που πήρε το εγκαταλελειμμένο για χρόνια κτίριο του περιοδικού “Ρομάντσο” και το ανακαίνισε φτιάχνοντας γραφεία για νέους δημιουργούς φέρνοντας φως και ζωή σε σκοτεινές γειτονιές της Αθήνας, αλλά και την ιστορία του δεκάχρονου Εκραμούλ από το Μπαγκλαντές που φοβάται να βγει από το σπίτι του. Ιστορίες και εικόνες, γλυκές και βίαιες μπλέκονται μαζί στις “360ο”, αλλά με κεντρικούς ήρωες ανθρώπους που με τη στάση τους ελπίζουν να ξαναζωντανέψουν γειτονιές και να κάνουν τους Έλληνες να επιστρέψουν πάλι στο ιστορικό κέντρο της πόλης».

Ο Ένρι Τσανάι λοιπόν «ξεναγεί» τη Σοφία Παπαϊωάννου στο «γκέτο» όπως το βίωσε από το 1991 που ήρθε από την Αλβανία και θυμάται πως «Κοιμόμασταν όλοι σε ένα κρεβάτι και οι τέσσερις μας. Μετά ήρθε και ο θείος μας και έμπαινε κρυφά τα βράδια γιατί δεν είχε πληρώσει το ξενοδοχείο. Και θυμάμαι κάθε πρωί που ανοίγαμε το παράθυρο, ήταν Μάης και είχε πολύ φως, γινότανε χαμός εδώ κάτω. Πολύς κόσμος».

Τη δική του ιστορία καταθέτει στην κάμερα της εκπομπής και ο δεκάχρονος Εκραμούλ, μαθητής της Πέμπτη δημοτικού, που ήρθε από το Μπαγκλαντές το 2005 και αρχικά έμενε με την οικογένειά του σε ένα διαμέρισμα στο Αιγάλεω, αλλά όταν ο πατέρας του έχασε τη δουλειά του στο εστιατόριο όπου εργαζόταν δεν είχαν χρήματα για να πληρώσουν το ενοίκιο και τους έδιωξαν από το σπίτι. Για το κέντρο της Αθήνας, όπου μένει σήμερα, λέει ότι θα ήθελε «να φτιαχτεί καλύτερα» και ότι θα προτιμούσε να πάει «κάπου αλλού». Αυτό που τον κάνει να λυπάται στο κέντρο είναι, όπως λέει «όταν οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν ρούχα να ντυθούνε, όταν κρυώνει κάποιος. Και συγκεκριμένα όταν κάποιοι μένουν στο δρόμο, δεν έχουν σπίτια να πάνε».

Στο πλαίσιο της έρευνάς της η Σοφία Παπαϊωάννου συναντά και τον Αντώνη Κατσικάρη, επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στο κέντρο της Αθήνας τα τελευταία 40 χρόνια. «Εδώ η περιοχή ήταν το “Χόλυγουντ” της τυπογραφίας. Συνεργαζόμουν με το “Ρομάντσο” γιατί είχα επιχείρηση εδώ από το 1972. Ήταν άλλες εποχές» λέει, ενώ τονίζει πως «Εδώ νοιώθω εγώ αλλοδαπός στη χώρα μου! Ερχόταν η αστυνομία, έπιαναν εμπόρους, έβρισκαν πάνω τους πολλά ναρκωτικά και την άλλη μέρα ήταν έξω και ξαναπούλαγαν. Όχι μετά από μέρες, την άλλη μέρα! Η γυναίκα μου θέλει να έρθει στο εργαστήρι μου και δε μπορεί να έρθει, φοβάται! Τα παιδιά μου επανειλημμένα μου έχουν πει “μπαμπά, έλα σε μια άλλη περιοχή”. Δεν θέλω να τους βάλω σε έξοδα. Αλλά πάψανε να έρχονται και οι φίλοι μου και οι συνεργάτες μου».

Τον Σεπτέμβριο όμως, στο κέντρο της Αθήνας άνοιξε ένας καινούργιος πολυχώρος και ο επιχειρηματίας Βασίλης Χαραλαμπίδης που τον δημιούργησε λέει πως «Το κτίριο είχε λαμαρίνες από έξω ήταν κλειστό, ημικατεστραμμένο. Είχε καεί εξωτερικά, οπότε έχει περάσει διάφορα στάδια παρακμής. Ταυτόχρονα έξω από το κτίριο ακριβώς, υπήρχε μια άτυπη χωματερή, η οποία υπήρχε μέχρι την ημέρα που μπήκαμε στο κτίριο για να το αναμορφώσουμε. Η γειτονιά έχει από όλα! Έχει ναρκωτικά, μετανάστες, τσακωμούς για τα ναρκωτικά. Τα οποία όμως, σιγά - σιγά τείνουν να εξαλειφθούν ή να μετατοπιστούν στη διπλανή γειτονιά, εφόσον είμαστε εμείς εδώ με τα φώτα αναμμένα. Έχουμε έρθει εδώ πέρα για να αλλάξει αυτό το πράγμα, ήρθαμε εδώ πέρα για να ξαναγίνει το σημείο επισκέψιμο. Είναι στο όριο να διαμορφώσει ένα άτυπο “γκέτο”, αλλά δεν είναι ένα “γκέτο” ακόμα… και δε θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνει! Γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να μη γίνει ποτέ ένα “γκέτο”», τονίζει στην κάμερα της εκπομπής.

Απόψε, στις 23:45, η Σοφία Παπαϊωάννου κάνει «360°» έρευνα στο κέντρο της Αθήνας, καταγράφοντας με την κάμερα της εκπομπής της μαρτυρίες, αλλά και πολλά από όσα συμβαίνουν στο «γκέτο» της πρωτεύουσας.

.

27 άτομα φιλοξενήθηκαν στους ειδικούς χώρου προχθες το βράδυ (δεν υπάρχει ακόμα εικόνα για το χθεσινό βράδυ). Συγκεκριμένα:
· στη Λέσχη Φιλίας Κυψέλης, επί της οδού Κίου 5, φιλοξενήθηκαν 13 άστεγοι συμπολίτες μας και διατέθηκαν 20 μερίδες φαγητού, ψωμί, χυμοί και συμπυκνωμένο γάλα.
· στο χώρο φιλοξενίας της 4ης Δημοτικής Κοινότητας, Λένορμαν & Αλεξανδρείας, διανυκτέρευσαν 14 πολίτες και διατέθηκαν 20 μερίδες φαγητού.

Για τις ανάγκες των επιτόπιων παρεμβάσεων (street work), η Διεύθυνση Κοινωνικής Αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων διένειμε 20 μερίδες φαγητού και 15 κουβέρτες.
Διατέθηκαν επίσης:
· στο ΚΕΘΕΑ 20 μερίδες φαγητού, ψωμί και 10 κουβέρτες
· στον ΟΚΑΝΑ 17 μερίδες φαγητού, ψωμί, χυμοί και 20 κουβέρτες
· στην PROTECTA 28 κουβέρτες και κρουασάν για διάθεση κατά το βραδινό street work στον δρόμο.
Καθ' όλη τη διάρκεια του 24ώρου η τετραψήφια γραμμή ενημέρωσης 1595, καταγράφει πληροφορίες για άστεγους συμπολίτες μας, καθώς και τυχόν έκτακτες ανάγκες.

Φωτογραφίες Εurokinissi

μην ανάβει ο κόσμος τζάκι!

Έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν, δε μπορεί να εξηγηθεί αυτό!

Την ώρα που οι πολίτες δε μπορούν να διαθέσουν χρήματα για να προμηθευτούν πετρέλαιο θέρμανσης, η τιμή του οποίου παραμένει στα ύψη, την ώρα που παιδιά πεθαίνουν άδικα από τις αναθυμιάσεις από μαγκάλια, η αντίδραση της κυβέρνησης είναι να βγάλει οδηγία πως απαγορεύεται να ανάβουμε το τζάκι τα Σαββατοκύριακα!

Δεν είναι καν πικρόχολο αστείο. Είναι πραγματικότητα! Είναι κοινή ανακοίνωση των υπουργείων Υγείας και Περιβάλλοντος: μην ανάβετε τα τζάκια από το Σάββατο μέχρι τη Δευτέρα για να μην πνιγούμε στην αιθαλομίχλη.

Μπορεί να ξεπαγιάσουμε, αλλά τουλάχιστον δε θα υπάρχει αιθαλομίχλη!

Κοινή ανακοίνωση των δυο υπουργείων συνιστά τον περιορισμό, κατά το δυνατό, της άσκοπης χρήσης τζακιών, από το Σάββατο το βράδυ μέχρι και τη Δευτέρα το πρωί.

Και το συνιστούν γιατί «σύμφωνα με τις προβλέψεις της εθνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας, το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ευνοείται η συσσώρευση ατμοσφαιρικής ρύπανσης».

Με τον τρόπο αυτό, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση, οι πολίτες συνεισφέρουν στην προστασία της υγείας όλων.

Το νέο... μέτρο έρχεται να προστεθεί στις σκέψεις επιβολής μέτρων για την απαγόρευση της χρήσης τζακιού όταν η ατμόσφαιρα επιβαρύνεται! Κάτι σαν δακτύλιος δηλαδή αλλά και σε εκείνες δωρεάν το ρεύμα για να μην ανάβουν τα τζάκια!

newsit

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΙΡΗ ΚΑΛΟΥΤΣΑΚΗ

.

Βασίλειος Έξαρχος απο την Ήπειρο, ο οποίος δημιούργησε ένα μεγάλο εμπορικό κατάστημα, που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Τόσο μεγάλη, ώστε η περιοχή πήρε το όνομά του. Για την ιστορία, το μαγαζί του Έξαρχου λέγεται ότι βρισκόταν στη γωνία των οδών Θεμιστοκλέους και Σολωμού.
Βασίλειος Έξαρχος. Ξεκίνησε φτωχός απο την Κόνιτσα και έγινε σπουδαίος έμπορος στην Αθήνα. Σ΄αυτόν οφείλουν την ονομασία τους τα Εξάρχεια.

Μετά τον θάνατό του, ο Βασίλειος Έξαρχος άφησε ένα μεγάλο ποσό ως κληροδότημα στο χωριό του και οι συγχωριανοί του στην Πουρνιά Κονίτσης τοποθέτησαν την ορειχάλκινη προτομή του στην πλατεία του χωριού τους, στις πλαγιές του Σμόλικα.

mixanitouxronou.gr/

.

καταδικαστικές ποινές.
Άλλοτε για σοβαρούς λόγους και άλλοτε για προκλητική ή αντικοινωνική συμπεριφορά. Ακόμα και μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, την εποχή εκείνη, θεωρείτο έγκλημα. Δεν έλειπαν και περιπτώσεις κοριτσιών από την επαρχία, που μπλέχτηκαν στα δίχτυα του νόμου και κατέληξαν τρόφιμες στο αναμορφωτήριο, για μια παρεξήγηση.

Η ζωή στο αναμορφωτήριο ήταν πολύ σκληρή. Μέσα στο παλιό ανήλιαγο κτίριο, με τις απαρχαιωμένες υποδομές, στοιβάζονταν αμέτρητες κοπέλες. Πολλές δεν άντεχαν τις απάνθρωπες συνθήκες και έκαναν συχνές απόπειρες αυτοκτονίας, ή αυτοτραυματίζονταν, για να οδηγηθούν στο ιατρείο του αναμορφωτηρίου. Μια συνηθισμένη πρακτική για τις κοπέλες που ήθελαν να αντιδράσουν, ήταν οι εξεγέρσεις.
Κι όμως, τα θηλυκά αγρίμια είχαν ψυχή και συναισθήματα και πολύ συχνά αναζητούσαν την παρέα των περαστικών, κρεμασμένες από τα κάγκελα του αναμορφωτηρίου. Πολλοί νεαροί συγκεντρώνονταν έξω από το ίδρυμα και πολιορκούσαν τις ανήσυχες νέες. Πολλές φορές, έπιαναν την κουβέντα μαζί τους, τις πείραζαν και τις φλέρταραν.


Μάλιστα οι πιο ακραίες κοπέλες δε δίσταζαν να κάνουν χειρονομίες στους αποκαλούμενους «γαμπρούς», για να προκαλέσουν, ή ακόμα και να εμφανιστούν γυμνόστηθες πίσω από τα κάγκελα.
Οι εικόνες αυτές αποτελούσαν ρουτίνα για τους κατοίκους της περιοχής. Το φωτορεπορτάζ της εποχής κατέγραψε τα στιγμιότυπα.



Ο ρεπόρτερ του Ταχυδρόμου, Βασίλης Καββαθάς, μπήκε στο αναμορφωτήριο, πηδώντας τη μάντρα και παριστάνοντας τον «γαμπρό». Τα ντοκουμέντα που κατέγραψε ο φωτογραφικός του φακός, είναι αποκαλυπτικά.



Το κτίριο δεν υπάρχει σήμερα. Στη θέση του βρίσκεται σχολικό συγκρότημα των Αθηνών. Οι μνήμες όμως παραμένουν ζωντανές.

mixanitouxronou.gr

.

κέντρο της Αθήνας.

Συγκεκριμένα ο κ. Καμίνης μιλώντας στο δημοτικό συμβούλιο, ζήτησε τη συνδρομή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης στα θέματα της παράνομης στάθμευσης και της αστυνόμευσης, καθώς όπως είπε η κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας έχει πλέον, μεταξύ άλλων, ως αποτέλεσμα την ανάδειξη της παράνομης στάθμευσης σε εντεινόμενο πρόβλημα στην περιοχή Σύνταγμα-Μοναστηράκι-Ομόνοια.

«Αυτοκίνητα παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια σε όλους τους δρόμους της περιοχής, όπου πλέον έχουν την έδρα τους όλο και περισσότεροι χώροι διασκέδασης, με αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται έντονα οι κάτοικοι της περιοχής» τόνισε.

Σχετικά με την αστυνόμευση, ο κ. Κάμινης μίλησε ιδιαιτέρως για το πρόβλημα της περιοχής των Εξαρχείων, όπως χαρακτηριστικά είπε «το πάνω χέρι στην περιοχή έχει πλέον το οργανωμένο έγκλημα και η μαφία».

Σε ό,τι αφορά ειδικά την περιοχή του λόφου του Στρέφη, καταφέρθηκε κατά του αστυνομικού τμήματος της περιοχής, διότι λέει στους περιοίκους που διαμαρτύρονται ότι ο δήμος δίνει άδειες για πάρτι. Όπως διευκρίνισε ο κ. Καμίνης, «δεν έχουμε δώσει καμία άδεια για συναυλίες ή άλλη δραστηριότητα».

Αναφερόμενος στην εκδήλωση «Λευκές Νύκτες», που οργανώνεται για το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, μίλησε «υπέρ ενός ανοικτού κέντρου που θα δώσει ζωή στην πόλη».

Ο δήμος σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο αποφάσισαν τα καταστήματα να παραμείνουν ανοικτά για τρεις ώρες επιπλέον του καθορισμένου εορταστικού ωραρίου τη συγκεκριμένη ημέρα. Ο δήμαρχος Αθηναίων επανέλαβε ότι τίθεται υπέρ της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, διότι κάτι τέτοιο θα βοηθήσει την αγορά και τον τουρισμό της πρωτεύουσας.

Εκ μέρους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ο κ. Νίκος Σοφιανός χαρακτήρισε την πρωτοβουλία «προκλητική» και είπε ότι εντάσσεται στην προσπάθεια διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. «Στην ουσία λέτε στους εμποροϋπάλληλους και τους άλλους εργαζόμενους ότι θα το ξημερώσουν», τόνισε.

Πηγή: ΑΜΠΕ
.

πάρτι που έχει στηθεί από χθες στην πλατεία Εξαρχείων δεν είναι χριστουγεννιάτικο. Η μπλε πολυκατοικία, το αρχιτεκτονικό έμβλημα της περιοχής, έχει γενέθλια: συμπληρώνονται 80 χρόνια από την ημέρα που αυτό το μάλλον «αλλόκοτο», για τα δεδομένα της εποχής, κτίριο προσγειώθηκε στους ήσυχους δρόμους μιας γειτονιάς με ισόγεια ή διώροφα κεραμοσκεπή νεοκλασικά, μικρομάγαζα και μάντρες.

Το Floral που στεγάζεται στο ισόγειο και έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ιστορία του κτιρίου διοργανώνει από χθες ένα διήμερο εκδηλώσεων με τις οποίες γιορτάζει την μπλε πολυκατοικία: συζητήσεις με αρχιτέκτονες, ιστορικούς, καλλιτέχνες, συγγραφείς και ενοίκους της πολυκατοικίας, ξεναγήσεις στους κοινόχρηστους χώρους και σε διαμερίσματα, και συναυλίες στο τέλος της ημέρας συνθέτουν το πρόγραμμα μιας πρωτότυπης αστικής γιορτής.

Η εξαώροφη πολυκατοικία Αντωνόπουλου που υψώνεται στη γωνία των οδών Αραχώβης και Θεμιστοκλέους, στην πλατεία Εξαρχείων, οικοδομήθηκε το 1932-1933, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Κυριάκου Παναγιωτάκου (1902-1982), ενός από τους πρωτοπόρους του μοντέρνου κινήματος στην Ελλάδα. Τους τολμηρούς χρωματισμούς επιμελήθηκε ο ζωγράφος Σπύρος Παπαλουκάς: τερακότα στη βάση και τα εσωτερικά των στηθαίων, μπλε στους κύριους όγκους, λευκό στα κουφώματα. Η πολυκατοικία που περιλαμβάνει υπόγειο, ισόγειο, πέντε ορόφους και ταράτσα με εντευκτήριο και πλυντήρια κόστισε 44 εκατομμύρια δραχμές καθιστώντας την μία από τις πιο ακριβές της εποχής της.

Η «φετιχοποίηση» του χρώματος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι ελάχιστοι από τους σημερινούς Αθηναίους το πρόλαβαν. Αυτό μου λέει και η Μάρω Καρδαμίτση Αδάμη, ομότιμη καθηγήτρια του ΕΜΠ, υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, ανιψιά του Κούλη Παναγιωτάκου αλλά και συγγραφέας της μοναδικής έκδοσης για την μπλε πολυκατοικία που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Libro. «Πιθανότατα η φθορά στο χρώμα ήταν αρκετά γρήγορη. Πιθανότατα και τη δεκαετία του ’40 το έντονο μπλε να είχε ξεφτίσει», πιθανολογεί. Για την ίδια το μεγάλο ατού της μπλε πολυκατοικίας είναι αυτό το «παιχνίδισμα», όπως το αποκαλεί, στις όψεις, αυτός ο παράδοξος κάνναβος, η προσπάθεια του Παναγιωτάκου να σπάσει τη μονοτονία του ρασιοναλισμού, χάρις στις εναλλαγές εσοχών και εξοχών, στον σχεδιασμό και τη λειτουργία των ανοιγμάτων, στις πτυχώσεις του τελευταίου ορόφου.

Οσο παράδοξο κι αν ακούγεται, πρόκειται για την πρώτη πολυκατοικία που αναλαμβάνει να σχεδιάσει ο Κούλης Παναγιωτάκος. Πάντως σε ηλικία 28 ετών το όνομά του είναι ήδη γνωστό στους αρχιτεκτονικούς κύκλους, καθώς έργα του όπως το σχολείο της Πάτρας ή ο διαγωνισμός για τη διαμόρφωση της Παναγίας της Τήνου έχουν δημοσιευθεί με επαινετικά σχόλια σε έγκυρα γαλλικά και γερμανικά αρχιτεκτονικά περιοδικά. Εδώ συνεργάζεται με το τεχνικό γραφείο του Κωστή Αντωνόπουλου, ο οποίος είναι γνωστός επιχειρηματίας και εργολάβος της Αθήνας.

Σήμερα είναι η δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων του Floral: εκτός από τα σχετικά βίντεο και την έκθεση των αυθεντικών αρχιτεκτονικών σχεδίων, φωτογραφιών και αντικειμένων του κτιρίου και του παλιού ζαχαροπλαστείου, στις 7 αρχίζει η συζήτηση με συντονίστρια τη Ζέφη Κόλλια, συγγραφέα και εμπνευστή του βιβλιοπωλείου του Floral στη σημερινή του μορφή, για να κλείσει το διήμερο στις 10 με πολλή μουσική.

Καθημερινή

Του Δημήτρη Ρηγόπουλου

.

δημοσίευσε το www.protothema.gr αποκαλύπτεται η αποπνικτική ατμόσφαιρα στην Αθήνα που προκαλούσε δυσφορία σε εκατομμύρια πολίτες. Αυτό που δεν αποτυπώνεται στις φωτογραφίες είναι η οσμή από τους ρύπους οι οποίοι δημιουργούνται από την μαζική καύση ξύλων αλλά και άλλων μη κατάλληλων υλικών που πολλοί καίνε στα τζάκια τους κάνοντας την κατάσταση ανυπόφορη για τους κατοίκους. 

Οι συστάσεις των υπουργείων Υγείας και Περιβάλλοντος να περιοριστεί η άσκοπη χρήση τζακιών μάλλον πήγαν στο βρόντο, αφού πολλοί υπό την πίεση της ανάγκης να προσφέρουν ζεστασιά στις οικογένειές τους έβαλαν σε δεύτερο πλάνο το θέμα της υγείας των συμπολιτών τους αλλά και των ιδίων, αφού οι πρώτοι που επιβαρύνονται από τα μικροσωματίδια είναι όσοι βρίσκονται κοντά στα τζάκια που καίγονται ακατάλληλα υλικά. 

Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες του www.protothema.gr το βράδυ του Σαββάτου δεν υπήρξε αύξηση των προσελεύσεων σε ό,τι αφορά τα οξεία αναπνευστικά περιστατικά. Οπως δηλώνει ο διοικητής του ΕΚΕΠΥ Πάνος Ευσταθίου στις δέκα πνευμονολογικές κλινικές του ΕΣΥ στην Αττική που συμμετέχουν στο σύστημα επιτήρησης και παρακολούθησης της δημόσιας υγείας από τις επιπτώσεις των μικροσωματιδίων δεν καταγράφηκε αύξηση των προσελεύσεων σε ό,τι αφορά τα οξεία αναπνευστικά περιστατικά.

Στο όριο συναγερμού τα μικροσωματίδια

Στα 102 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα μετρήθηκαν τα αιωρούμενα σωματίδια στον σταθμό μέτρησης στο Μαρούσι το Σάββατο σύμφωνα με το υπουργείο Περιβάλλοντος. Στην Αριστοτέλους τα αιωρούμενα σωματίδια έφτασαν τα 101 ανά κυβικό μέτρο αέρα, ενώ στη Λυκόβρυση μετρήθηκαν λίγο πάνω από τα 90. Επισημαίνεται ότι τα στοιχεία αυτά αφορούν τις μέσες τιμές που διαμορφώθηκαν ολόκληρο το χθεσινό 24ωρο. Με απλά λόγια, το βράδυ οπότε και το πρόβλημα ήταν μεγαλύτερο οι τιμές των μικροσωματιδίων εκτιμάται ότι ήταν πολύ μεγαλύτερες από τον καταγεγραμμένο μέσο όρο.
Σύμφωνα με τα όρια που έχουν τεθεί, ο πρώτος συναγερμός ενεργοποιείται όταν οι τιμές των αιωρούμενων σωματιδίων ξεπεράσουν τα 100 μικρογραμμάρια και ο κόκκινος συναγερμός «χτυπά» όταν τα μικροσωματίδια υπερβούν τα 150 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο.

Από το υπουργείο Περιβάλλοντος εκτιμούν ότι σήμερα δεν αναμένεται να διαφοροποιηθούν ιδιαιτέρως οι καιρικές συνθήκες σε σχέση με το Σάββατο. Το απόγευμα της Κυριακής αναμένεται να εκδοθεί εκ νέου σύσταση για την αποφυγή άσκοπης χρήσης τζακιών.

























Φωτογραφίες:Νίκος Βεντουράκης

Θέμα

.

τι άλλο η καλαισθησία και η... ζωντάνια!

Φωτό/Κώστας Μπαλάφας/Η αρχή της οδού Σταδίου στα Χαυτεία. Χριστούγεννα 1960/© φωτογραφικό αρχείο Μουσείο Μπενάκη/Δικαίωμα χρήσης ZERONEWS.

Φωτό/Κώστας Μπαλάφας/Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς, το 1961, στο εμπορικό πολυκατάστημα της εποχής «ΑΦΟΙ Λαμπρόπουλοι», στην οδό Αιόλου./© φωτογραφικό αρχείο Μουσείο Μπενάκη/Δικαίωμα χρήσης ZERONEWS.

.

τα ερείπια των Αθηνών.

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Η φύση, η γοητεία του τοπίου, τα ήθη και τα έθιμα των κατοίκων, οι πολιτικές συνθήκες και η κοινωνική κατάσταση, δηλαδή η ζωή του τόπου, ήταν τα στοιχεία που έκαναν την ψυχή του να σκιρτήσει και να γράψει μερικά από τα ωραιότερα ποιήματά του.

Αθηναία κόρη.

Ήταν ακόμη και τα όμορφα κορίτσια των Αθηνών. Ενθουσίασαν τον άγγλο ευγενή, ξεσήκωσαν τη φαντασία του και φόρτωσαν την ήδη βεβαρημένη συναισθηματική του κατάσταση με νέες λαμπερές σκέψεις. Ήταν ανήμερα τα Χριστούγεννα, όταν συνάντησε για πρώτη φορά και ερωτεύτηκε τα τρία κορίτσια του παλαιού πρόξενου της Αγγλίας Προκόπη Μακρή. Τη Θηρεσία ή Τερέζα, τη Μαριάννα και την Κατίγκω, δείχνοντας ιδιαίτερη συμπάθεια στην πρώτη, την οποία οι Αθηναίοι αποκαλούσαν «νεραϊδογέννητη». Μέχρι τις ημέρες μας εμφανίζονται νέα στοιχεία για τη ζωή του ονειροπόλου ευγενή. Αλλά τις ωραιότερες στιγμές του τις έζησε στην Αθήνα τα Χριστούγεννα του 1809!

Αθηναία αρχόντισσα, Ο.M.v. Stackelberg.

Το «Δωδεκαήμερο» του 1809

Η επίσκεψη του Βύρωνα στην Αθήνα συνέπεσε με τον εορτασμό του «Δωδεκαήμερου». Βρίσκονταν ακόμη στην ακμή τους τα παλαιά εορταστικά έθιμα της Αττικής. Το «Δωδεκαήμερο» άρχιζε από την παραμονή των Χριστουγέννων και τελείωνε τις ώρες του αγιασμού των υδάτων ανήμερα των Θεοφανείων. Τότε εμφανίζονταν οι «καλημέρηδες» αναγγέλλοντας την επαίσχυντη φυγή των καλικαντζάρων, ή «κωλοβελόνηδων» όπως τους έλεγε ο λαός. «Καλημέρηδες» ήταν οι περιβόητοι Αθηναίοι «ποταμάρχες», δηλαδή εκείνοι που νοίκιαζαν τα ύδατα του Κηφισού και τριγυρνούσαν με φλάμπουρα και βιολιά τις συνοικίες. Όπου δε έβρισκαν και μπορούσαν, άρπαζαν και καμιά κότα από την αυλή του σπιτιού!

H πύλη της Προναίας Αθηνάς, λιθογραφία 19ου αιώνα, Th. d. Moncel.

Αυτή την Αθήνα επισκεπτόταν ο λόρδος Βύρων την παραμονή των Χριστουγέννων και αντίκριζε την επομένη, συνοδευόμενος από τον Ηπειρώτη καπετάν Βασίλη, τον Δερβίς Ταχήρ, τον Χομπχάουζ και τον υπηρέτη του Φλέτσερ. Θόλοι και ελιές, πύργοι και κυπαρίσσια, μιναρέδες και φοίνικες και στη μέση καμαρωτό το Κάστρο, η Ακρόπολη. Κατέλυσαν στην οδό Αγίας Θέκλας, εκεί όπου υπήρχε το φιλόξενο σπιτάκι της Θεοδώρας Μακρή, μεγαλοκοπέλας και αδελφής του παλαιού προξένου της Αγγλίας στην Αθήνα Προκόπη Μακρή, πατέρα των περίφημων «Τριών Χαρίτων».

Άποψη των Αθηνών, μέσα 19ου αιώνα, Η. Cook.

Οι «Τρεις Χάριτες»

Στο μικρότερο από τα τρία κορίτσια, στην «Κόρη των Αθηνών», αφιέρωσε ο Βύρων τους ωραίους στίχους του: «Με τα μαλλιά τα ξέπλεκα / που τα γλυκανεμίζουν / οι αύρες οι ολόδροσες / του γαλανού Αιγαίου…». Ο κόσμος των Αθηνών αποκαλούσε τις τρεις κοπέλες «κονσουλίνες» λόγω της προξενικής ιδιότητας του πατέρα τους. Ο Βύρων φρόντισε να μας παραδώσει ποιητικές εικόνες των τριών θυγατέρων του προεπαναστατικού άρχοντα. Η Τερέζα μελαχρινή και θερμή ως Ινδή, η Μαριάννα με αρχαιοελληνική κατατομή, ενώ η Κατίγκω έδινε την εντύπωση Γεωργιανής. «Λευκορόδινη καθώς ήτο, είχε μεγάλα γαλανά μάτια, τορνευτά μπράτσα, ωραία χέρια και κομψά πόδια. Αυτά φαίνονταν σα να πλάστηκαν όχι για να βαδίζει, αλλά να αγγίζει μόλις την γη, ενώ η Τερέζα φαινόταν ότι πλάστηκε μόνον για τον κοιτώνα, μάλλον εύσαρκη, χαλαρή και ράθυμη, είχε όμως και κάλλος που θα μπορούσε να κάνει κανέναν να παραφρονήσει!…».

H Aκρόπολη των Αθηνών κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, 1805-1806, Edward Dodwell.

Ένας άλλος περιηγητής, ο Άγγλος Χαγκ Ουίλιαμς, ο οποίος επισκέφθηκε την Αθήνα λίγο μετά τον Βύρωνα και συνάντησε τις τρεις κοπέλες έγραψε πως και οι τρεις φορούσαν κόκκινο φεσάκι με μια ρώγα γαλανή στην κορυφή, σαν αστράκι. Κάτω από το φέσι περιδενόταν πολύχρωμο τσεμπέρι που σκέπαζε τους κροτάφους. Τα μαλλιά των δύο μεγάλων αδελφών ήταν συνήθως ανασηκωμένα κάτω από το τσεμπέρι, ενώ της μικρότερης ήταν ανακατωμένα με μπρισίμια που χύνονταν στους ώμους και έφταναν ως τη μέση. Φορούσαν και οι τρεις μακρύ σιγκούνι, με γούνα από μέσα, το οποίο έπεφτε ως τους αστραγάλους με μεγάλες δίπλες. Μια μαντίλα από μουσελίνα τύλιγε σφιχτά το στήθος ως την ζώνη. Η κορμοστασιά τους ήταν κομψή και οι τρόποι τους ευχάριστοι και ευγενικοί. Διέθεταν μόρφωση καλύτερη από τις άλλες Ελληνίδες και θεωρούνταν ότι ήταν ελκυστικές για κάθε τόπο.

Μοναστηράκι, Υδατογραφία Χ. Κ. Στίλλιγκ.

Η Αθήνα και ο έρωτας

Το σπίτι όπου έμεινε ο Βύρων αποτελείτο από ένα σαλόνι και δύο υπνοδωμάτια που άνοιγαν στην αυλή. Εκεί υπήρχαν δύο λεμονιές και μία πορτοκαλιά. Όταν έφτασε ο Βύρων, χριστουγεννιάτικα, δέχτηκε την επίσκεψη του υποπρόξενου της Αγγλίας στην Αθήνα Λογοθέτη, που τον συνόδευσε στον Οθωμανό βοεβόδα των Αθηνών. Τότε το άστυ είχε περίπου 1200 κατοικίες, εκ των οποίων τετρακόσιες κατοικούνταν από Οθωμανούς και οι άλλες από Έλληνες. Οι δρόμοι ήταν στενοί και αδιαμόρφωτοι. Η Αγορά – το περίφημο Παζάρι των Αθηνών- ήταν γεμάτη από καφενεία. Στο τρίμηνο διάστημα που παρέμεινε ο Βύρων στην Αθήνα συχνά ανέβαινε στο Κάστρο, δίνοντας και το ανάλογο πεσκέσι στον διοικητή της Τουρκικής φρουράς. Από εκεί ψηλά συλλογιζόταν την αντίθεση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.

Η κόρη των Αθηνών.

Όσο για τον έρωτα με τη 12χρονη μακρομαλλούσσα, λυγερή, όμορφη και ανοιχτόκαρδη, γεμάτη από ζωή και χωρίς φόβο Τερέζα έζησε όσο ζει ένα λουλούδι. Χάθηκε μέσα στο πλούσιο και πολυποίκιλο ερωτικό άλμπουμ του ποιητή αφήνοντας πίσω μια έντονη ζωηρή ανάμνηση, μια μεθυστική ευωδιά που διατήρησε στη σύντομη ζωή του. Περισσότερο η δροσερή κοπέλα εμφανίστηκε μπροστά του ως σύμβολο του ελληνικού κάλλους και της αθάνατης ζωτικότητας της φυλής. Ο Βύρων έφυγε από τη ζωή, κάτω από τις γνωστές συνθήκες, τον Απρίλιο 1824, ενώ η Τερέζα παντρεύτηκε Άγγλο αξιωματικό, έμεινε χήρα σε ηλικία 59 ετών και έφυγε από τη ζωή το 1875, σε ηλικία 86 ετών, αφήνοντας πίσω της μία κόρη.

Τερέζα Μακρή.

Ο λόρδος Βύρων αγάπησε τους Έλληνες. Τους αγάπησε γιατί ήταν ωραίοι και δυστυχείς, όπως κι εκείνος που είχε πληγεί από την κατάρα της μοίρας. Τους αγαπούσε γιατί παρ’ όλη τη φτώχια και την κατάντια της σκλαβιάς είχαν διατηρήσει κάτι από την υπερηφάνεια των προγόνων τους. Αγαπούσε τα ηρωικά τοπία της Ελλάδας. Τα βουνά αντικρίζουν τον Μαραθώνα και ο Μαραθώνας τη θάλασσα έγραφε. Αγαπούσε τις κοπέλες που ωρίμαζαν πρόωρα στο θερμό κλίμα της χώρας. Αγαπούσε τους ηλιοκαμένους άνδρες και στο φλογερό βλέμμα των μαύρων ματιών τους μάντευε την υπόσχεση για ένα ελεύθερο αύριο. «Τους αγαπώ τους Έλληνες», έγραφε ο Βύρων από την Αθήνα, «όλοι τους είναι ωραίοι. Μοιάζουν με την προτομή του Αλκιβιάδη. Τους αγαπώ».

Η οικία Μακρή, σκίτσο Ν. Βέλμου.

Ο Λόρδος Βύρων.

Αλληγορική σύνθεση της υπόδουλης Ελλάδος. Λιθογραφία 18ου αιώνα.

http://mikros-romios.gr/

.

έκδοση παραστατικών και αποδείξεων, με τους ελέγχους να «βγάζουν λαβράκια».



Συγκεκριμένα, κατά την 4η εβδομάδα λειτουργίας των συνεργείων (16-22/12/2013) πραγματοποιήθηκαν 2.954 προληπτικοί έλεγχοι από τους οποίους οι 1.070 αφορούν επιχειρήσεις που σχετίζονται με την εστίαση και τη διασκέδαση.



Αναλυτικότερα, σε 2.738 από τις ελεγχόμενες επιχειρήσεις δε διαπιστώθηκε καμία παράβαση. Ωστόσο, σε 216 επιχειρήσεις στις οποίες πραγματοποιήθηκε έλεγχος διαπιστώθηκαν συνολικά 399 παραβάσεις. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι παραβάσεις αφορούν τη μη έκδοση αποδείξεων και στοιχείων.



Από τους ελέγχους βεβαιώθηκαν πρόστιμα συνολικής αξίας 273.650 ευρώ. Οι περισσότερες παραβάσεις εντοπίστηκαν στην Αθήνα (190), ενώ η υψηλότερη παραβατικότητα εμφανίζεται στο Βόρειο Αιγαίο με 18,75% και ακολουθούν η Ήπειρος με 15,79% και η Κρήτη με 15,7%. Το μικρότερο ποσοστό παραβατικότητας εντοπίζεται στην περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας με 2,8%.

real.gr

.

πρωτεύουσας δε θυμίζουν σε καμία περίπτωση παλιές καλές εποχές, όπου όλα ήταν στολισμένα και γιορτινά με ποικίλες δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους σε διάφορα σημεία.

Η κρίση, παρά τις μικρές προσπάθειες που έγιναν για να την ξεχάσουν για λίγο οι Αθηναίοι, είναι παντού. Το καρουζέλ που στήθηκε στην πλατεία Κλαυθμώνος μπορεί να έφερε χαρά στα μικρά παιδιά, όμως, οι εικόνες με αστέγους που τα έχουν χάσει όλα και που λίγο πιο πέρα από εκεί στεγάζουν τα κατεστραμμένα όνειρά τους μέσα στον δρόμο της Σταδίου, δεν αφήνουν σε κανέναν περιθώρια να γιορτάσει.

Οι δύο όψεις του νομίσματος είναι παντού. Από τη μία οι φτωχοί στολισμοί της πόλης και από την άλλη η θλίψη στους δρόμους της Αθήνας, που προετοιμάζεται να αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε. τον Ιανουάριο.

Πώς να κλείσει κανείς τα μάτια και να αφεθεί στη «μαγεία» των Χριστουγέννων, όταν κάνοντας μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας αντικρίζει δυστυχία και παρακμή.

Πηγή: protothema

.

έργο, ήθελαν να βρίσκεται στο πιο υγιεινό μέρος της Αθήνας.

Έτσι, τοποθέτησαν τρία κομμάτια κρέας σε διαφορετικά σημεία που είχαν επιλεγεί και είπαν ότι εκεί που θα σαπίσει πιο αργά, θα κτιστεί το νέο ανάκτορο.



Το κομμάτι κρέας που σάπισε τελευταίο, ήταν στον λόφο του Αγίου Αθανασίου, δηλαδή στη σημερινή θέση του κτιρίου.

Στις 26 Φεβρουαρίου 1836, ο Λουδοβίκος ήρθε στην Αθήνα και θεμελίωσε το ανάκτορο, τα σχέδια του οποίου είχε επιμεληθεί ο βαυαρός αρχιτέκτοναςτης Βασιλικής Αυλής Φρειδερίκος Φον Γκέρτνερ.

Τα σχέδια όμως δεν τηρήθηκαν κατά γράμμα, καθώς τα χρήματα δεν έφτασαν και έτσι το παλάτι υπέστη αρκετές τροποποιήσεις, για να μην μείνει ημιτελές.



Η αρχική πρόταση του αρχιτέκτονα ήταν να κατασκευασθεί το βασιλικό κτίριο στην Ακρόπολη, αλλά συνάντησε την άρνηση του Λουδοβίκου, που δήλωνε αρχαιολάτρης.

Μέχρι να ολοκληρωθεί το παλάτι, ο Όθωνας έμενε αρχικά στην παρακείμενη οικία του Αλέξανδρου Κοντοσταύλου και στη συνέχεια στο αρχοντικό του Δεκόζη Βούρου, στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Ο Όθων και η Αμαλία έμειναν σ” αυτό το «Παλιό Παλάτι», όπως το αποκαλούσαν αργότερα οι Αθηναίοι, από το 1836 μέχρι το 1843 και διαμόρφωσαν μάλιστα και ένα κήπο μπροστά στο παλάτι, από τον οποίο προήλθε ο σημερινός κήπος της Πλατείας Κλαυθμώνος.

mixanitouxronou.gr/

.

Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, υποστράτηγου Κώστα Μιχαιρίνα και άλλων παραγόντων.

Ο κ. Καμίνης, κατά τη συνάντηση, έθεσε το ζήτημα της αντιμετώπιση της παράνομης και αντικοινωνικής στάθμευσης αυτοκινήτων, καθώς και του ελέγχου των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, μετά την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας και των κενών που άφησε πίσω της.

Συζητήθηκε το πλαίσιο συνεργασίας σε αρμοδιότητες που ασκούν παράλληλα η Ελληνική Αστυνομία και ο δήμος Αθηναίων, και συμφωνήθηκε η ανάγκη δράσης τόσο στο ζήτημα της παράνομης στάθμευσης όσο στον περιορισμό του παράνομου εμπορίου, του ελέγχου στη λειτουργία των οίκων ανοχής, των λαϊκών αγορών, καθώς επίσης και της καταστρατήγησης των κανόνων κατάληψης κοινόχρηστου χώρου.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

.